Zaterdag 7 juli 2018
Antwerpen verkennen
Het is warm, heel erg warm. Voor het helemaal te heet wordt in de stad gaan we vroeg in de ochtend de stad in om de bezienswaardigheden te bekijken. De wedstrijd van de Belgische ploeg op het wereldkampioenschap gisteren avond heeft zijn sporen nagelaten in de stad. Veel zwerfafval op straat, kapot glaswerk, flessen en glazen op banken en randen. In hoekjes morsige urinevlekken. De straten waar we door komen op weg naar de O.L.V. Kathedraal zijn vies. De gebouwen zwart en stoffig. Het plaveisel is ongelijk en je moet uitkijken om niet te struikelen of tegen een auto aan te lopen. Overal liggen blikjes en plastic flesjes. Dichter naar het centrum komen we steeds meer toeristen tegen. Meestal in groepen, al of niet met een gids. Een paar Italiaanse dames vragen ons waar ze het Rubens huis kunnen vinden. We kunnen ze niet helpen maar zien even later op de hoek van de straat een paal met bewegwijzering.
De Onze-Lieve-Vrouwekathedraal
De toren van de OLV-kathedraal steekt boven alle bebouwing uit. De noordertoren is 123 meter hoog en daarmee de hoogste kerktoren van de Nederlanden. Er zijn 515 traptreden in deze toren die je mag beklimmen.
Oorspronkelijk was het de bedoeling dat de tweede toren net zo hoog zou worden. Maar deze plannen zijn niet uitgevoerd. De kerk staat aan de Handschoenmarkt en een deel van het gebouw staat op dit moment in de steigers. Voor zover we kunnen beoordelen wordt de buitenzijde gereinigd. De entree is rechts van de toren en omdat we de hond bij ons hebben gaat Adri alleen de kerk bekijken. Hij neemt de fotocamera mee. Ik blijf buiten en bekijk het beeldhouwwerk aan de buitenzijde. De hond trekt de aandacht van een Amerikaanse dame. Op weg naar binnen moet ze even de hond aanhalen. Die heeft echter alleen aandacht voor de entree waar de baas is verdwenen. De dame haast zich ook maar door de deur naar binnen. Vijf minuten later komt ze alweer naar buiten met man en kinderen in de kielzog. Opnieuw wordt de hond aangehaald, nu door het hele gezin. Ik sta erbij en kijk ernaar. Aangezien de hond ook nu helemaal geen aandacht heeft voor de mensen, hoe ze ook tegen haar praten. De mensen rijzen weer overeind en haasten zich naar de volgende bezienswaardigheid. Adri heeft wat meer tijd nodig voor de grote kathedraal. De kathedraal heeft vier schilderijen van Peter Paul Rubens(1577-1640). De drieluiken ‘De Kruisoprichting’ en ‘De Kruisafneming’ en ‘De verrijzenis van Christus’. Ook het altaarstuk ‘De hemelvaart van Maria’ is van zijn hand.
Het grote Schyven-orgel is eind 19eeeuw gebouwd en omvat 90 registers. De orgelkast is veel ouder en dateert van 1657. Daarnaast is er in het midden van de kathedraal nog een transeptorgel uit 1993, gemaakt door Metzler Orgelbau uit Zwitserland. De preekstoel en de biechtstoelen hebben prachtig houtsnijwerk.
De naam Antwerpen
Als Adri de kerk uitkomt lopen we in de richting van het Stadhuis en de monumentale panden aan de Grote Markt. Een deel van de markt is afgezet voor een sport evenement. Dranghekken en een grote finishpoort verstoren het bekende beeld van de Grote Markt. De Brabofontein voor het stadhuis staat droog en een levensechte tijger likt tevergeefs voor een beetje water. Door de stad staan op een aantal punten replica’s van beesten uit Antwerpen Zoo omdat de beroemde dierentuin dit jaar precies 175 jaar bestaat. Op een ander punt zien we een giraffe zijn kop uit een rioolput steken.
Op de fontein zie je het beeld van de Romeinse soldaat Silvius Brabo. In zijn hand houdt hij een reuze hand omhoog. De naam Antwerpen zou een verbastering zijn van het woord “handwerpen” en vindt zijn oorsprong in een legende. Een reus eiste een hoge tol van de schippers die op de Schelde passeerde. Indien men weigerde te betalen dan hakte de reus genadeloos een hand af. De Romeinse soldaat Silvius Brabo doodde de reus en hakte vervolgens zijn hand af en wierp die in de Schelde (handwerpen). Zo werd de hand het symbool van Antwerpen.
De inspiratiebron voor de populaire koekjes en chocolaatjes in de vorm van een hand. Ook op de gevel van het MAS (museum aan de Stroom) aan het Willemdok zijn honderden witte handjes geplaatst op de rode gevelplaten.
Antwerpen langs de Schelde
Over de Suikerrui lopen we richting de Schelde en kijken vanaf de boulevard uit op het brede stromende grijze water. De veerpont meert hier aan om voetgangers en fietsers naar de linkeroever te brengen.
Een waterbus komt de rivier afvaren en meert aan bij dezelfde steiger. We lopen een stukje langs het water over de verhoogde boulevard en komen langs de oude loodsen waar nu auto’s staan geparkeerd. Bij de entree van de tunnel onder de Schelde lopen we de stad weer in om ergens een kop koffie te gebruiken. Het is inmiddels erg warm geworden en we zoeken een tafeltje op in de schaduw. Als we ons even later weer tussen de drommen toeristen voegen krijgt Adri een hypo. Zijn bloedsuiker is te laag. Gelukkig hebben we dextrose op zak maar alle energie is weg. We vatten de terugtocht aan en besluiten om de lunch maar aan boord te gebruiken. Een bezoek aan de MAS stellen we ook nog maar even uit. Misschien hebben we daar maandag wel even tijd voor.