Zaterdag 16 juni 2018
Oorlog op de haven
“Moet je nu eens komen kijken”; die woorden lokte mij naar buiten. Adri stond naar de bewegingen van een mannetjes zwaan te kijken. Witheet zwom de grote knobbelzwaan rond de boot. Het was het begin van een ware veldslag. Een gezin ganzen was er bij betrokken. Vader en moeder met zes jongen. De zwaan ging achter de jongen aan. Ze gingen alle kanten op en de zwaan in de achtervolging. Onder steigers door en langs de boten. De kleine gansjes doken onder maar daarmee waren ze niet in veiligheid. De zwaan stak zijn lange hals onder water, links en rechts net zolang tot hij er een te pakken had. Op een paar meter afstand van onze boot had hij het ganzenjong in een moordende greep en duwde hem onder water. Een aantal maal achter elkaar duwde hij het jong onder. “Hij verzuipt hem”; roep ik in paniek. Maar gelukkig kan het gansje zich onder water bevrijden want de zwaan zoekt een ander slachtoffer met een snelheid die ik nog nooit van zo’n grote vogel heb gezien. Voor onze boot heeft hij weer een ander jong te pakken. Moeder gans vliegt naar hem toe en doet een aanval naar zijn kop om hem af te leiden en het jong kan ontsnappen. Maar de jacht gaat door. In een hoek van de haven komt moeder zwaan rustig aanzwemmen met vijf kuikens in haar kielzog. Ze zwemt naar onze boot en begint te bedelen om brood. Met haar snavel pikt ze tegen de boot. Vader zwaan is inmiddels weer wat gekalmeerd en voegt zich bij zijn gezin. We zijn echter niet van plan om zijn agressie te belonen door brood te voeren. Het Zwanengezin heeft het snel door en verdwijnt uit ons zicht.
Stadswandeling Arnemuiden
De stad Arnemuiden is op twee kilometer afstand van de jachthaven. We vertrekken rond een uur of tien en wandelen over het ‘zwarte padje’ langs het spoor naar de stad.De geschiedenis van Arnemuiden is verbonden met het water. Ooit gelegen aan de zuidoostkust van het voormalige eiland Walcheren aan de monding van de Arne. Het stadje ontwikkelde zich in de vijftiende eeuw als een belangrijke overslaghaven voor de internationale scheepvaart. In de zeventiende eeuw verzandde de haven. Grote schepen konden niet meer aanleggen en hierdoor vielen de handel en scheepvaart voor het grootste deel stil. De visserij bleef! Met kleine platbodemschepen ging men over op de dagvisserij in de kustwateren. Op de werkende museumwerf van Meerman uit 1763 kun je alles te weten komen over deze scheepjes. De Arnemuidse Hoogaarzen zijn hier jarenlang geproduceerd. Het museum is alleen open op woensdag en zaterdagmiddag of voor groepen op afspraak. Net als het Museum Arnemuiden, in het voormalige stadhuis. Dit museum geeft een beeld van de maritieme historie, de streekdracht en bijzondere archeologische opgravingen. Tegenover het museum is ’t Uusje van Eine’. Een huisje uit grootmoeders tijd.
Via de hoofdstraat lopen we richting het kerkje waar de beroemde klok uit het liedje moet hangen. Voor de kerk staat een beeld van een ‘Visleurster’ in de klederdracht van Arnemuiden. De kerk is niet zo groot maar biedt toch zitplaats aan 600 mensen. Naast de kerk wordt een nieuw verenigingsgebouw gebouwd. Uniek is het astronomische uurwerk in de toren dat bestaat uit een maanbol en een eb-en vloedklok. Vroeger gaf het de waterstand voor de kust van Arnemuiden aan. Tegenwoordig wordt het hoog-en laagwater bij Vlissingen aangegeven. Dit kunstwerk is van de hand van Jan Dirckz.Coop en stamt uit de 16eeeuw. Het is veel ouder dan het kerkje waar het in geplaatst is. We lopen langs een aantal aardige winkeltjes en langs de oude haven. Vanaf het Kanaal door Walcheren kun je nog in de haven komen maar er is niet veel plek voor ons om aan te meren. De boxen bij de jachthaven zijn alleen geschikt voor kleine motorjachten. Bij de museumwerf is wel een kade waar wat grotere boten kunnen liggen maar die is helemaal bezet.
Achterin de haven voor de vaste brug liggen een aantal woonboten. Als we vanaf deze brug ons weer naar het centrum keren zien we op een balkon een oudere mevrouw in streekdracht. Ik vraag of ik een foto mag maken en ze vindt het goed. We hebben even een praatje. Ze draagt altijd klederdracht maar heeft nu het daagse goed aan. Op zondag komt het mooiste uit de kast.
We gebruiken de lunch bij cafetaria de ‘Buuzen’ en nemen nog wat spullen uit de supermarkt mee voor het eten van vanavond. Daarna lopen we weer terug naar de boot.