Zaterdag 19 augustus
Net als gisteren laten wij de hond achter op de boot en gaan wij samen over een smal paadje langs de Looiersgracht over de stadswal naar de oostkant van de stad. Na twintig minuten lopen komen wij bij Museumtuin ’t Olde Ras. Een groot hek met prikkeldraad staat op de oprit. Het bordje bij het hek meldt dat het museum open is. We proberen het hek en we kunnen doorlopen. We worden verwelkomd door een drol van een Labrador. Bij een schuur komt een vrouw naar buiten en heet ons welkom. We rekenen € 3,- per persoon af en we krijgen het verhaal over de boomgaard ’t Olde Ras te horen. Tessa Brouwer en haar man beheren de boomgaard sinds drie jaar. De heer Bennie Giesen is 25 jaar geleden de Stichting Behoud en Bevordering Fruitcultuur begonnen. Oude historische fruitrassen worden hier met veel passie behouden voor het nageslacht. De heer Giesen is inmiddels met pensioen maar aan de zijlijn nog wel betrokken. De Stichting geeft een kwartaalblad uit genaamd Fructus. Ze draaien op de bijdragen van donateurs en bezoekers. De werkzaamheden worden uitgevoerd door een vaste groep vrijwilligers en er werken een aantal mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Het is dus ook nog een soort zorgboomgaard. Elk jaar is er in november een fruitshow waar je de appels en peren kunt zien, proeven en kopen. Een soort open huis voor donateurs en belangstellenden. Tessa vertelt dat er al driemaal is ingebroken en dat zij daardoor wat achterlopen met het onderhoud.
We zien het later als wij de boomgaard inlopen. De bomen staan dicht op elkaar en het gras moet nodig worden gemaaid. Veel fruit ligt nog onder de bomen en wij doen ons tegoed aan verschillende pruimen die we vanaf de grond oprapen. Bij de appelbomen is het al net zo. Het rijpe fruit ligt onder de bomen in het hoge gras te verrotten. Bij sommige bomen kunnen we de naam van het ras nog onderscheiden maar bij veel heeft het vocht de tekst op het gelamineerde kaartje aan de paal vertroebeld. Ik vind het leuk om zo van boom naar boom te lopen en de vruchten te onderscheiden. We komen allerlei oude rassen tegen. Verbazingwekkend hoeveel verschillende appel- en perenrassen er wel niet zijn. Ze hebben hier 1500 verschillende fruitrassen staan die in Nederland goed gedijen. We komen ook de zwarte walnoot tegen waarvan de vruchten zo groot zijn als citroenen en het blad geveerd is en puntig. Een aantal fruitbomen staan op de kluit in het pad. Deze zijn te koop. We hebben een rondje gelopen en krijgen nog een kopje koffie aangeboden in de schuur waar allerlei oude gereedschappen en gebruiksvoorwerpen van de fruitteelt staan uitgestald. Een verzameling van decoratieve appels en peren staat er uitgestald. Een bord met de pruimen pitten showt ons dat je de pruim kunt herkennen aan de pit. Elk ras heeft zijn eigen kenmerkende pit. Tessa vertelt nog wat over het gereedschap. Ze heeft ook zelfgemaakte jam en sap staan voor de verkoop. Ik koop een potje appeljam en jam van spekkersen.
Rond de middag vertrekken we en lopen we nog even naar het centrum van Doesburg. Op de begraafplaats zou een hele oude en dikke gewone beuk staan. Hij wordt vermeldt op de website ‘bomenbieb’ over bijzondere bomen in Nederland. Op de begraafplaats speuren wij de omgeving af en zien de stronk van de boom met een beeld eruit gezaagd. Dat is wat er is overgebleven van een bijna tweehonderd jaar oude reus. In de reusachtige voet van de boom groeien elfenbankjes en andere paddenstoelen. Waarschijnlijk is de boom in 1829 bij de aanleg van de begraafplaats geplant. Nader onderzoek brengt aan het licht dat de boom vorig jaar is geveld vanwege de conditie van de boom en de veiligheid. Een zwam had de boom al een aantal jaren aangetast en verzwakt. De boom was niet de oudste beuk maar waarschijnlijk wel de dikste met een omtrek van 8,2 meter.
We keren terug naar de boot. Aan het einde van de middag krijgen wij Johan en Marian op bezoek van het Privateer jacht Elisabeth uit Roden. Beide werkzaam in het onderwijs en bezig met een reis van vier weken door Nederland. Hun thuishaven is Jirnsum bij Boarnstream yachts.
