De bruine vloot in de Vissershaven van Elburg

Maandag 12 augustus 2019

Cumulus Dreigos in Elburg

We gaan vanmorgen vroeg varen. Om acht uur maken wij los en varen wij onder de stadsbrug door en langs de IJsselkade van Kampen. We gaan vandaag naar Elburg en willen daar vroeg aankomen. Het is vakantietijd en we verwachten dat het in deze populaire stad aan het randmeer wel eens erg druk kan zijn. We zakken de ijssel af. Het laatste stukje splitst van de IJssel heet het Keteldiep wat uitkomt in het Ketelmeer. We zien de Ketelhaven aan de oever van de Flevopolder en wij buigen hier scherp naar bakboord en varen in de betonde geul het Vossemeer op. Voor de Roggebotsluis moeten we even wachten op de boten die naar onze kant schutten. Met een stuk of zes boten kunnen we even later invaren. We liggen vooraan in de sluis en er loopt een steward rond om een touw aan te pakken. Het verval in de sluis is minimaal. We kunnen alweer snel uitvaren het Revemeer op. Hier zien de nieuwe doorgang van de IJssel naar het Drontermeer het Reevediep. We varen langs de dam en sluis die in aanbouw zijn. De werkzaamheden liggen stil in verband met de bouwvakvakantie. Deze sluis moet op termijn de Roggebotsluis gaan vervangen. Dit alles maakt deel uit van het project ‘Ruimte voor de rivier’ wat we onderweg verschillende keren zijn tegengekomen.

Uitvaren bij de Roggebotsluis
Uitvaren bij de Roggebotsluis
Nieuwe dam en sluis bij het Reevediep
Nieuwe dam en sluis bij het Reevediep

In de verte zien we de kenmerkende kerktoren van Elburg aan de horizon verschijnen. Deze grote vierkante toren heeft op een van de hoeken een kleine spits staan. Voor de brug naar de polder gaan we bakboord het havenkanaal in. De lucht kleurt donker. Een dikke bui komt eraan. Ik hoop maar dat we nog even de tijd hebben om aan te meren voor het gaat regenen. De steiger langs de weg aan de rechterkant van het kanaal ligt echter helemaal vol. We varen door tot aan de stad maar er is geen enkel plekje meer aan de steiger waar wij tussen passen. Bij de botterwerf keren we de boot en kijken aan de andere kant van het havenkanaal waar Jachtcenter Elburg en Elburg Yachting een grote moderne jachthaven met boxen heeft. We zien een groen bordje met ‘vrij’ tussen twee mega jachten hangen en we besluiten er meteen gebruik van te maken. Achteruit parkeert Adri de boot in de box waar een ruime, stevige vingerpier langs ligt. Ik heb twee lijntjes vast als het begint te storten. We trekken ons snel terug in de tent om nog een beetje droog te blijven. Adri belt de jachthaven om te vragen of we mogen blijven liggen en we krijgen toestemming. Als de bui over is maken we de boot goed vast en leggen we de walstroom uit.

Een vrije box bij Jachtcenter Elburg
Een vrije box bij Jachtcenter Elburg

De hond moet uitgelaten worden en ik loop over het terrein van de jachthaven naar de weg voor een beetje groen. Het is best een heel eind lopen tussen de grote loodsen en parkeerterreinen heen naar de weg. Adri zoekt het havenkantoor op en betaalt voor twee nachten het liggeld wat inclusief stroom en water is. We betalen hier € 2,- per meter. Voor € 20,- borg, krijgt hij een chip mee voor de uitgang naar de stad. Deze is vlak bij onze ligplaats en makkelijk voor het uitlaten van de hond.
’s Middags blijf ik op de boot om nog wat schrijfwerk te doen. Adri gaat de benen nog even streken.

De Vischpoort van Elburg
De Vischpoort van Elburg
Scooter terreur

Als Adri na een uurtje weer aan boord stapt ziet hij er een beetje aangeslagen uit. “Hoe was het in de stad”, vraag ik hem. “Heb je een lekker visje op?”. Hij had een klein rondje door Elburg gelopen tot aan het centrum en toen weer terug. Bij de haven was hij bij een klein winkeltje waar gerookte paling en haring werd verkocht naar binnen gegaan voor een haring met uitjes. Toen hij de lekkernij naar binnen stond te werken achter in het winkeltje kwam er een oude man op een scootmobiel naar binnen rijden. Om over de drempel te komen moest hij flink gas geven maar toen kon hij niet snel genoeg remmen en reed hij Adri klem achter in het kleine winkeltje. Met als gevolg twee zere plekken op zijn linkerenkel. De man wilde niet van zijn scootmobiel en moest nog ernstig worden toegesproken voor hij er afging en de scootmobiel door iemand anders kon worden weggereden. De man kreeg een glaasje water aangeboden. “Heeft hij zijn excuses nog gemaakt naar jou” vroeg ik Adri. Dat was niet het geval. Adri was naar de boot teruggestrompeld om weer een beetje bij te komen. Dit is de tweede keer dat Adri door een scooter is aangereden. De eerste keer was in een supermarkt in Gouda waar een vrouw op een scooter Adri onderuit reed om bij het schap te kunnen komen waar hij voor stond. Eigenlijk moeten deze mensen getest worden of ze deze voertuigen nog wel kunnen bedienen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *