Zaterdag 13 mei 2017
De kade ligt vol met boten. Gisterenavond zijn er nog een aantal zeilboten binnengekomen en aan de overkant liggen de motorjachten dubbeldik. Met mijn regenjas aan loop ik naar de supermarkt. Op het plein voor de supermarkt is vandaag een warenmarkt. De kraam met bloemen en planten doet goede zaken voor de Moederdag van morgen. Het VVV-kantoor en het museum van Volendam staan achter het winkelcentrum. Ik ga er even binnen om een plattegrond te vragen van Volendam. Het is vandaag ook weer erg druk op de Zeedijk als ik even later met een gevulde boodschappentas terug loop naar de boot. Ik draai ’s middags nog een wasje en ruim de boot op terwijl ik via mijn telefoon de afscheidsdienst luister vanuit de Kruiskerk in Diever van de moeder van mijn zwager. Om drie uur ga ik alleen naar het museum van Volendam. Adri heeft hoofdpijn en is niet zo’n fan van museum-bezoek.
Ik wordt direct in het Engels aangesproken als ik even later het museum binnenga. Macht der gewoonten waarschijnlijk. Voor € 3,- koop ik een kaartje en loop naar binnen. Een leuk museum wat niet erg veel tijd kost om te bezoeken. Allemaal kamertjes en hoekjes met verschillende tafereeltjes die de bezigheden en geschiedenis van Volendam uitbeelden. Levensgrote poppen gekleed in klederdracht van verschillende tijden en gebruiken staan tussen de spullen. Het breien van de visnetten. De handel in vis en het palingroken. Een scheepswerf met de verschillende typen vissersboten op schaal nagemaakt. Het museum heeft ook een hele grote collectie schilderijen van schilders die in de laatste honderd jaar Volendam hebben bezocht om de visserij en klederdracht op het doek vast te leggen. Veel van deze schilders verbleven in Hotel Spaanders. Daar werd de rekening van de logies regelmatig betaald met een schilderij. De oude gelagkamer van het Hotel is in het museum nagemaakt. Net als de winkel van de fa. Simons die verfbenodigdheden en briefkaarten leverde aan deze toeristen van het eerste uur. Eén kamer is ingericht met de huisvlijt van een Volendammer die sigarenbandjes spaarde om zijn huis mee te behangen. Miljoenen sigarenbandjes heeft hij gebruikt om allerlei mozaïek voorstellingen te maken op de wanden en plafonds van zijn huis. Na zijn overlijden is het overgebracht naar het museum.
Na ruim een uur heb ik alles gezien en loop ik weer terug naar de boot. Bij een kop thee vertel ik Adri wat hij allemaal heeft gemist tot ik onderbroken wordt door iemand die naast de boot staat. Hij zegt; “Ik zie Reeuwijk op de kont staan, ik moet eens even kijken of ik bekenden zie.” “Ha, Leo” zegt Adri. “Ken jij mij” zegt de oudere man met pet verbaasd. Adri heeft hem vroeger ontmoet op de vergaderingen van de ondernemersvereniging van Reeuwijk. Het is de Kaaskoning van Reeuwijk waar mijn zus in een grijs verleden wel eens voor gewerkt heeft en mijn vader kaas aan geleverd heeft. Met zijn vrouw is hij met hun Linssen jacht ‘Elisabeth’ op reis. Ze komen net terug van een tocht langs de Waddeneilanden georganiseerd door de KNMC. Hij haalt zijn vrouw en samen drinken ze wat bij ons aan boord en wisselen we ervaringen uit.
Zodoende zijn we laat met het avondeten.