Zondag 5 juni
De hervormde Nicolaaskerk is op 5 minuten lopen van de boot. Het is echter al aardig warm en we luisteren vanmorgen liever naar de dienst van onze thuisgemeente in Montfoort. Dan hoeft onze hond ook niet opgesloten te worden aan boord met deze warmte. We gebruiken het internet via de 4G verbinding van de telefoon want het internet van de haven is onbetrouwbaar.
’s Middags ga ik een stukje fietsen in de omgeving. Ik ga bij Jachthaven De Roggebroek aan om te kijken of ik onze bekenden zie. Ze hebben het bedrijf echter verkocht en hun boot ligt niet in de haven. Met een wijde boog fiets ik om Stavoren heen en kom noordelijk van de oude haven uit. Daar zit de scheepswerf ‘De Volharding’ waar de Staverse Kotters en de Sturiërs worden gebouwd. Als ik langs de haven rij zie ik een stuk spoorrail liggen met een poort aan het water. Een bord verklaart wat er te zien is. Het is de pontfuik van de stoomveerpont voor goederenwagons tussen Stavoren en Enkhuizen. Tussen 1886 en 1936 was hier een veerdienst. In de gloriedagen voeren drie stoomveerponten tussen Stavoren en Enkhuizen. Per vaart gingen er veertien wagons op de stoomveerpont. Tweemaal zeven op een rij. Met de bouw van de afsluitdijk en de toename van het wegvervoer kwam er een einde aan deze veerdienst. Van de pontfuik die in getijdenwater lag is een monument gemaakt.
Langs de kade voor de grote zeilschepen voor groepsreisjes fiets ik tot aan de oude sluis. Schuin tegenover de sluis is het huidige station van Stavoren. Eén trein per uur en drie tijdens spitsuren vertrekken vanaf dit eindstation. Achter de oude sluis, die bijna niet meer wordt gebruikt, ligt de haven van de importeur van Jeanneau zeiljachten. Het is goed te zien dat tegenwoordig Stavoren zijn geld verdient aan de watersport. Zolang ze hun water maar op diepte houden!
