Grijs en miezerig Oostende

Dinsdag 14 juli 2015

We maken om 8.30 uur los en varen richting de Katalijnepoortbrug. De havenmeester had gezegd dat deze brug om 9.00 uur zou draaien. Het verkeer uit de stad krijgt voorrang bij de brugopening. Als wij langs de Coupure haven varen voegen wij ons bij de drie jachten die daar vandaan komen en ook richting Oostende varen. In konvooi varen wij om de stad Brugge heen. We hebben één sluis te doen. De Dampoortsluis is een kom met drie sluismuren. We schutten met zes schepen ongeveer 1,2 meter omlaag. Het traject naar Oostende voert je door een landelijke omgeving. Het is helaas regenachtig met veel wind. We hebben een aantal bruggen op onze route vandaag die moeten draaien met twee hele bijzondere;. De Scheepsdalebrug in Brugge en de Voetgangersbrug halverwege het kanaal naar Oostende. De scheepsdalebrug schommelt van zijn plek als een schommelstoel. Het hele wegdek schuift omhoog zodat de boten er onder door kunnen. De voetgangersbrug wordt door twee tegengewichten omhoog gelift.

In Oostende moeten we lang wachten tot de bruggen worden bediend. Het konvooi bestaat nog uit vier boten en het is vervelend om een half uur met veel wind voor een brug of sluis te moeten blijven dobberen. Om twee uur schutten we naar de zee met sluis Demey. Het is hoog water dus het verschil is niet groot. De sluis is groot maar er zijn alleen aan de stuurboordzijde touwen om de boot aan vast te houden. Wij varen als laatste de sluis in en maken noodgedwongen vast aan een andere boot. De Mercatorsluis gaat even later snel open om ons in de Mercatorhaven te brengen. Een grote haven met veel ligplaatsen. Door een brug verdeeld in twee delen. De haven is recent gerenoveerd en is de thuishaven van de driemaster “De Mercator” die je kunt gaan bekijken als een van de bezienswaardigheden van Oostende. Wij worden door de havenmeester naar steiger D 25 doorverwezen. Dit is dezelfde steiger als waar het grote zeilschip aangemeerd ligt. In deze haven liggen we achter de sluis en dus niet in getijdenwater. We liggen wel aan een drijvende steiger en op zout water. De havenkom is oud maar de steigers zien er goed uit en zijn met een hek afgesloten voor de omgeving. Het water is brandschoon. Zonder moeite kun je zo een meter diep kijken. Op de kade muur zie je de oesters en krabben zitten.

We besluiten meteen de stad te gaan verkennen en even bij het strand van de Noordzee te gaan kijken. Op het havenkantoor rekenen we één overnachting af. De haven is duur. Wij betalen € 33,- liggeld en voor de stroom, het water en gebruik van het sanitair moet je apart betalen. Het havenkantoor is bij de sluis waar ook een vissersboot is ingegraven waar je een bezoek aan kunt brengen. Vandaar loop je zo naar de “Sint Petrus en Paulus kerk”. Een kerk met een dubbele toren gebouwd tussen 1901 en 1905 die het praalgraf herbergt van de eerste koningin van België; Louise-Marie van Orléans die hier is overleden in 1850. Achter de kerk staat er nog een toren van een eerdere kerk uit 1478.

Langs de haven waar het water inmiddels steeds lager komt te staan lopen wij over de kade richting zee. Een hele rij viskramen proberen ons te verleiden met garnalen, gedroogde kabeljauw, inktvis en een soort soep van wulken. Wat zijn dat? Mevrouw dat zijn zeeslakken. Wilt u proeven? Nou nee… Maar de baas wil wel gevaarlijk leven en probeert de pikante variant. Wij vindt het niet bijzonder. Dan maar een bakje gefrituurde inktvisringen, mosselen garnalen en kibbeling. Warm of koud. Ja liever warm natuurlijk in de veronderstelling dat het in het frituurvet opgewarmd zou worden. Maar na een halve minuut kreeg Adri het al met een klodder koude cocktailsaus aangereikt opgewarmd in de magnetron. Ze mogen geen frituurvet in de kraam hebben vanwege het brandgevaar. Tien meter verderop was een frituur voor frietjes. Onbegrijpelijk. Voorgebakken gefrituurde vis opgewarmd in de magnetron.

Oostende bestaat voornamelijk uit hoge appartementengebouwen. Langs het strand is een brede boulevard waar allemaal hoge flats staan met uitzicht op zee. Een enkel oud pand is soms op een leuke manier tussen de nieuwbouw ingeklemd. Het waaide hard en het was erg bewolkt maar wij kregen geen goede indruk van Oostende. Hoge nieuwbouw zonder sfeer, saai en ongezellig. Jammer, ondanks dat liepen er wel heel veel toeristen rond en waren er heel veel restaurantjes waar de beschutte terrassen bomvol zaten op een doordeweekse dinsdagmiddag/avond. Wij hebben een visrestaurant op de kade opgezocht. Ik heb grijze garnalen sla gegeten met frietjes en Adri een steak met Provençaalse saus. Het smaakte goed maar viel een beetje tegen. We hadden er meer van verwacht. Ik kreeg een bord krulsla met een bolletje grijze garnalen erop met ernaast een plasticbakje met vinaigrette en een bakje cocktailsaus. Het restaurant heeft de laatste dertig jaar, denk ik, weinig veranderd aan de menukaart.

Rond half negen zijn we teruggekeerd naar de boot. We hebben niet de behoefte om nog een dag in Oostende te blijven. Ook hier is de wifi-hotspot belabberd.