Donderdag 1 augustus 2013
Opnieuw vertrekken wij in alle vroegte om drukte bij de sluizen voor te zijn. Op de Ziernsee en de Menowsee zien wij de mensen op de boten die voor anker lagen hun ochtendtoilet maken als wij langsvaren. Bij sluis Steinhavel moeten wij de sluis afwachten en kunnen dan schutten. Over de Röblinsee varen wij naar Fürstenberg en schutten direct met een aantal bootjes af naar de Baalensee. Via de Schwedtsee die bij voormalig kamp Ravensbrück ligt varen wij een stukje Havel naar de Stolpsee en vervolgen onze weg via de Havel naar Bredereiche. Hier ligt de kade waar wij op de heenreis hebben aangemeerd weer voor ons vrij. Aan het begin van de kade is er een paal afgebroken dus wij trekken de boot een beetje voor het ‘P’ bord waar twee stevige ijzeren palen staan. Het is nog voor de middag dus wij hebben lekker de gelegenheid om de fietsen aan wal te zetten en een stukje van het achterliggende land te verkennen. Met Tess aan de riem naast ons kunnen wij geen hele grote afstanden afleggen maar Blumenow ligt op 3,2 kilometer van Bredereiche vandaan en dat is ons doel voor vanmiddag. Eerst rijden wij op een geasfalteerde autoweg tussen de akkers en de dennenbossen door. De auto’s mogen hier echter 70 kilometer per uur dus zodra wij de kans krijgen slaan wij af bij het plaatsje Boltenhof. Een keienweg met aan beide zijde bakstenen brengt ons bij een klein gehuchtje met wat bebouwing.
We zien vakantiewoningen in een rijtje oude arbeidershuisjes en een bordje dat naar het restaurant ‘zur Goldenen Gans’ verwijsd. De weg is inmiddels niet meer begaanbaar voor onze fietsjes dus lopen wij met de fiets in de hand het terrein van de Gouden Gans op. We lopen over een rommelig boerenerf met links en rechts oude bakstenen schuren met allerlei apparatuur ervoor. We zien mensen werken met een combine en uiteindelijk komen wij bij een groot landhuis met een hoge trap ervoor. Adri loopt de trap op om binnen te vragen of wij een kopje koffie kunnen gebruiken op het terras. Ondertussen wordt ik benaderd door een mevrouw die links van het landhuis voor een soort varkensschuur met een aantal mensen had zitten lunchen. Voor koffie kon zij zorgen en appelkoek had zij ook nog wel ergens. Op een chique terras kregen wij twee potjes koffie met een verse appelkoek gepresenteerd. De mevrouw vertelde dat zij het landhuis uit 1880 huurde voor het restaurant en dat er feesten, concerten en trouwerijen werden verzorgd. De huidige eigenaar verhuurde het landhuis en de vakantiewoningen in de oude arbeidershuizen en runde de boerderij. Het land was echter niet zo vruchtbaar dus alles moest worden aangepakt om het landgoed rendabel te maken. Zij hielden zelf nog zo’n honderd ganzen in één van de schuren. Na deze pauze zijn wij nog even op zoek geweest naar de ganzen maar die waren gevlogen.
Op een informatiebord bij het complex lazen wij dat het gebied waar wij waren deel uitmaakt van een groot natuurgebied. Het water is er extreem helder en 67 % van het gebied bestaat uit natuur, 25% is landbouwgrond en er wonen 25 mensen per vierkante kilometer. In vergelijking met de omgeving van Berlijn waar er 3800 per vierkante kilometer wonen is dat een hele lage bevolkingsdichtheid. Over een onverhard landpad zijn wij weer teruggegaan naar Bredereiche. Dwars door het bos en de landerijen genietend van elke minuut.
In de buurtsuper van Bredereiche hebben we de rugtas nog even vol gekocht met wat boodschappen. In het kleine haventje van Bredereiche hadden wij een nederlandse vlag zien wapperen en bij nader onderzoek bleek die op de Sweetspot van Bertus en Connie te staan uit Vroomshoop. Na de boodschappen aan boord te hebben gebracht zijn wij er rond 17.00 uur even naar hun toe gelopen om bij te praten. Wij werden hartelijk ontvangen en onder het genot van een hapje en een drankje was het zo 20.00 uur toen wij weggingen om een hapje te gaan eten bij het Boothaus, de beheerder van de haven. Adri had een voorafje en als hoofdgerecht Zander (snoekbaars) besteld en ik had een lekkere salade met schapenkaas en patatjes. Adri had zijn voorafje nog niet op of het hoofdgerecht werd al gebracht. We hebben het maar geaccepteerd. Vlak voor dat wij klaar waren om 22.00 uur kwam de baas vragen of wij nog weg zouden varen of havengeld zouden betalen. Het was echter en vrije aanlegplaats dus dat vertelde Adri hem dan ook. Dat klopte maar de 4 meter die wij voor het bord lagen waren echter van hem dus daar waren wij havengeld over verschuldigd. Zo zout hadden wij het nog niet gegeten. We hebben de boot in het donker vier meter naar voren gesleept en niets afgerekend. Een fooi hebben wij ook niet gegeven voor zoveel oncommercieel gedrag.