Donderdag 21 juli
Het is ongeveer twintig minuten lopen naar de stad Zutphen. De jachthaven is omringd door braakliggende grond waar hoge hekken omheen staan. Waarschijnlijk hebben hier ooit bedrijfsgebouwen gestaan. Dichter bij de stad wordt er volop nieuw gebouwd. De kom van de Noorderhaven is klaar. Nu alleen nog de drijvende steigers plaatsen. We gaan onder de spoorbrug door en lopen het oude centrum van Zutphen in. Zutphen wordt ook wel de stad van de torens genoemd. We zien er wel een aantal om ons heen. Aan het marktplein, waar op het moment een warenmarkt is, staat de elegante toren op het Wijnhuis en is voorzien van een aantal klokken.
Terwijl we een winkelstraatje inlopen worden we getrakteerd op het spel van de beiaardier. Ook hier zijn de straatjes schilderachtig. Oude monumentale panden soms met luiken en gevelstenen. We komen aan bij de St.Walburgiskerk. Op spandoeken wordt er buiten aangegeven dat er de tentoonstelling World Press Photo wordt gehouden. We lopen om de grote kerk op zoek naar de ingang. Adri zet zijn fiets vast aan een boom en met hond gaan wij naar binnen. Een gastvrouw vangt ons meteen op. De hond mag de kerk niet in. Ze hangt er een heel verhaal aan op. Vroeger werden er speciaal hondenmeppers aangesteld om de honden uit de kerk te houden. Toen werden er nog mensen in de kerk begraven. Dan werden de deuren tegenover elkaar open gezet vanwege de stank die er hing. De uitdrukking ‘Rijke stinkerd’ komt daar dan ook vandaan. Alleen de rijken konden zich namelijk een graf in de kerk veroorloven. Honden kwamen op de lucht af en de hondenmeppers hadden als taak ze te weren. Met dit verhaal mepte ze Adri en Tess de kerk uit.
De toegangsprijs voor World Press Photo en Walburgiskerk bedroeg € 5,- Daarnaast was er in de Credo-kapel de tentoonstelling KidsRights waarin het werk van de winnaars van de International Childrens Peace Price wordt getoond. De foto’s van de WPPZ werden rond het schip van de kerk gepresenteerd en waren in sommige gevallen erg confronterend. Je krijgt een visueel overzicht van het nieuws van het afgelopen jaar. De winnende foto is gemaakt aan de grens van Servië naar Hongarije van een aantal vluchtelingen die een gat in het prikkeldraad hebben gevonden. Verder ook veel foto’s van bootvluchtelingen. De wedstrijd gaat over 8 thematische categorieën en voor dit jaar waren er 82.951 inzendingen van 5775 persfotografen. Best interessant om dit eens van dichtbij te bekijken.
De kerk heeft een opvallend Baderorgel. Groot en voorzien van veel bladgoud. In de kerk bevindt zich ook een oude kettingbibliotheek uit 1561, de Librije. Hier zijn er maar twee van in heel Europa. Deze Librije is alleen te bezoeken met een gids en in een groep. Adri en Tess zaten buiten geduldig op mij te wachten. Ik heb mijn ronde door de kerk zo snel mogelijk gemaakt. Wachten duurt altijd lang en vooral met deze warmte. We lopen samen nog even naar de oude Drogenapspoort waar contouren van de oude stad nog goed zichtbaar zijn. We komen een rustig hofje tegen waar het oude mannenhuis en het oude vrouwenhuis zich bevonden. Het terras van het ‘Geniet Café’ in deze oase van rust verleidt ons hier de lunch te gebruiken. Het is een beetje een alternatief restaurant met op de menukaart een hele bladzijde met soorten thee en een bladzijde met koffie soorten. We bestellen een speltbroodje met tonijnsalade met kappertjes een karnemelk en een sinaasappelsap. Na lang wachten krijgen we een broodje van een vierkante decimeter. Gelukkig waaide het niet want anders moesten we met honger van tafel.
We zoeken de Broederenkerk op maar ook daar worden honden geweerd. Een bibliotheek is er in gevestigd. We gaan er aan voorbij. Door de warmte heeft Adri wat last gekregen van jeukende bultjes op zijn voeten. Vorig jaar had hij bij een drogist antihistamine pillen gekregen. We kopen iets soortgelijks bij de drogist en keren weer terug naar de boot. We nemen weer een verkoelende duik naast de boot. Ik zet nog een was aan en hang het over de reling te drogen. ’s Avonds zien wij donkere buien overdrijven en in de verte horen wij onweer. Bij ons vallen er maar een paar spetters.