Zaterdag 18 mei 2019
Nachtelijk concert
We liggen nog niet zo lang op bed als ik wakker wordt van een zangvogel. Het is rond een uur of één en deze vogel zingt in een hoge boom vlak naast de boot. Niet één riedeltje maar het is een uren durend concert met variaties, trillers, pieps, krassen, tjilps en hoe je het ook maar uit kunt drukken. Het volume is van zo’n niveau dat het lijkt alsof hij op de rand van mijn bed zit. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ik ben een goede slaper maar doordat dit zo ongewoon is heeft het mij toch gewekt. Ik kijk zelfs naar buiten of mijn fiets nog wel aan het hek vast staat. Ik heb moeite te geloven dat dit geluid uit een vogel komt. Worden we voor het lapje gehouden? Denk ik in mijn verstrooidheid. Maar alles ziet er uit zoals het er uit zou behoren te zien. Het is wel een hele heldere, maanverlichte nacht. Gelukkig val ik weer in slaap. Maar de rest van de nacht wordt ik meerdere malen wakker van het gezang. Als ik de volgende ochtend wakker wordt zit Adri al op de bank. Heb je die vogel gehoord? Vraagt hij. Ik hoor hem nog steeds. Het beestje is nog steeds aan het zingen. Als ik met Tess de loopplank afloop tuur ik omhoog of ik het vogeltje kan ontdekken in de boom. Ik blijf even staan en kijk een poosje omhoog. Aan de andere kant van de bosjes staat een man met een camera met een lange lens. Als ik hem in het oog krijg maakt hij een vegende beweging naar mij. Zonder woorden bedoelt hij te zeggen: “Loop door je verstoort mijn beeld”. Het doet mijn humeur na een slechte nachtrust geen goed. Als ik terugkom met de Tess is de man verdwenen en de zangvogel gevlogen. Ik vraag mij af of het een nachtegaal is geweest.
Visite, visite..
Ik heb net de rugtas omgedaan en de ‘Nel Schouten’ gepakt om in de nabijgelegen supermarkt de weekendbodschappen te gaan halen als er een dame voor de boot van haar fiets stapt. Het is Clara de zus van Joke die even langskomt voor een bakkie. Daar passen we de plannen natuurlijk op aan. De weersomstandigheden zijn goed en we kunnen lekker op het achterdek de koffie gebruiken en met elkaar praten.
Wandelnetwerk
Ik heb op mijn telefoon een app van Wandelnetwerk. Je kunt daarmee een route lopen van knooppunt naar knooppunt. Zo heb ik een route uitgezet door het duingebied ten noorden van Katwijk. Het zonnetje schijnt maar het zicht is niet helemaal helder. Ik loop met de zon in de rug de Coepelduynen in over een met schelpen verhard wandelpad. Op sommige plaatsen is het mulle zand over het pad gestroomd en is het zwaar lopen. De natuur is prachtig in dit gebied. Ik zie bloemen en planten die alleen in deze omgeving voorkomen. De duinrozen staan overal in bloei en verspreiden een heerlijke geur. Ik zie ook hele velden met Salomonszegel. Ik dacht dat deze plant zeldzaam was, maar niet hier. Ze staan volop te bloeien met rijen witte klokjes aan korte stelen die boven het zand uitsteken. Kleine duinviooltjes geven een blauw accent aan het landschap. Ik geniet met volle teugen en loop op mijn gemak de kronkelpaadjes op en af. Vlakbij Noordwijk heb ik uitzicht op zee. Ik zie verschillende kleurige vliegers boven de duinen uitkomen.
Aan de rand van de bebouwing van Noordwijk voert de route mij verder het binnenland in naar een smal pad tussen de duinen rechts en het vlakke binnenland links. Dit deel van de wandeling is zwaar. Via een lang recht pad door mul zand loop ik overschaduwd door bomen het hele stuk weer terug. Op de boot zie ik dat ik ongeveer tien kilometer gelopen heb in twee uur tijd.