Namen de hoofdstad van Wallonië

Vrijdag 28 augustus 2015 – Zondag 30 augustus

Na een goede nachtrust aan de oever van de Maas worden we wakker met een prachtig uitzicht over het water. Een ochtendmist hangt er over de rivier terwijl de zon al vrolijk zijn best doet om alles na zo’n regenachtige dag als gisteren weer op te drogen. Een prachtige boot loopt er binnen. De schipper vraagt ons of hij voor ons mag meren. Geen probleem. Het is de ‘Vintage 45’ een Super-van-Craft uit 1991. We stappen op de kade om een touwtje aan te pakken en te helpen met meren. We maken kennis met Ron en Carmen met hun kleinzoon Niels. Niels heeft met zijn tien jaar al een heel stuk met de boot van opa gevaren. Als wij later boodschappen gaan halen bij de ‘Delhaize’ komen wij ze weer tegen. De boot ligt ’s winters in Warmond en zelf wonen ze dan in Portugal. Daar komt de naam van de boot ook vandaan vertelt Ron. Als een Port uit Portugal heel erg goed is kan er een keurmerk worden aangevraagd. Als dit keurmerk wordt toegekend dan mag de port de naam ‘vintage’ dragen. Het cijfer 45 stond voor een heel goed port jaar en het geboortejaar van Ron. Zo zie je maar dat een naam niet zomaar gekozen wordt.

Na de lunch gaan wij het historische centrum van Namen bekijken. Namen ligt op een driesprong van de Sambre die in de Maas uitstroomt. De stad dateert van tien jaar voor de jaartelling en herbergt tweeduizend jaar geschiedenis binnen zijn grenzen. We lopen over de kade naar de driesprong en steken de Sambre over naar het oude centrum. Hier vinden we veel winkels en restaurantjes. We zoeken de kerken op om te bekijken. De musea trekken ons niet zo. De Kerken; Saint Jean-Baptistekerk de Saint-Loupkerk en de Saint-Aubain-Kathedraal zoeken wij op om van binnen te bekijken. Dikke marmeren pilaren dragen het gewelfde, gedecoreerde plafonds met veel stucwerk in de Saint-Loupkerk. De preekstoel heeft schitterend houtsnijwerk. Het beeldt het verhaal uit van Jezus die de kinderen bij zich laat komen. Langs de wanden staan rijk gedecoreerde biechtstoelen. In het midden van de kerk staan een aantal bronzen beelden van de kunstenaar; Jan Fabre. De Kathedraal is minder uitbundig gedecoreerd maar heeft weer veel meer schilderijen en prachtig houtsnijwerk aan preekstoel en orgelkast. De deur wordt achter ons op slot gedaan als wij de kerk verlaten. We vermoeden dat we geluk gehad hebben door een open deur binnen te gaan terwijl de kerk officieel niet is geopend voor bezichtigingen. Op een terrasje gebruiken we een lekkere ijscoupe voor wij naar de boot terugkeren. Inmiddels is de ‘Iskra’ binnen gelopen aan onze kade op de linkeroever. Dit is de derde keer dat wij met dit schip samen aangemeerd liggen. Het zijn mensen uit Engeland die de zomermaanden in Frankrijk hebben doorgebracht en nu op weg zijn naar hun winterplekje in België. Volgend jaar hopen ze in Nederland te gaan rondreizen. Adri nodigt ze uit om na het eten bij ons aan boord te komen.

Om negen uur schuiven ze bij ons aan. Het zijn John en Hillary uit het plaatsje Bunny. We hebben een gezellige avond met elkaar. We kunnen ons Engels weer eens oefenen en ervaringen uitwisselen. John is gepensioneerd na werkzaam te zijn geweest in het onderwijs. Ze hebben hun boot in 2005 laten bouwen naar Hollands voorbeeld op een werf nabij Birmingham, Engeland. Het waren ervaren watersporters. Zij hadden veel gezeild maar met het ouder worden wilden ze het wat rustiger aan doen en op hun gemak de binnenwateren van het continent bekijken. Hillary bracht een potje jam mee uit haar woonplaats. Wij hebben ze onze verzameling Engelse vaarboeken mee gegeven die op de boot waren achtergelaten door de vorige eigenaar.

Zaterdagochtend maak ik schoonschip als het qua temperatuur nog een beetje te doen is aan boord. Voor de energie die in daarbij nodig heb stoppen we wat ‘jettons’ in de meter. Voor € 0,50 krijg je 1 KwH van de walstroom. Als alles op orde is gaan we naar het oude stadscentrum om de markt te bekijken die daar gehouden wordt. Een aantal straten zijn afgezet voor het verkeer en daar staan de kramen. Het is een hele grote markt maar met voornamelijk kleding, tassen, schoenen, tafelkleden en gordijnen. We hebben het snel gezien en zoeken een zaak op voor een broodje. De mensen in deze streek eten graag buiten de deur. De terrassen zijn gevuld met mensen die uitgebreid lunchen. Een snackbar hebben we in Namen niet gezien. Als er iets uit de hand wordt gesnackt dan is het een ‘Brusselse wafel’. We bestellen een broodje bij een klein zaakje waar ze ook ‘take-away’ verzorgen. Twee halve stokbroodjes met tonijn en krabsalade met een blikje Jupiler en een flesje mineraalwater om op te eten op het terras. We betaalden € 13,50 voor het geheel. Waarbij moet worden opgemerkt dat als we het meegenomen hadden waarschijnlijk minder kwijt waren geweest. Aangesterkt door de lunch zijn we de Samber weer overgestoken naar de linkeroever om de Citadel te beklimmen. Het is vandaag erg zonnig. Voor de klim niet echt een voordeel maar voor het nemen van foto’s zijn de omstandigheden ideaal. We zien mooi uit over de omgeving en kijken ver weg. We herkennen de kerktorens in het oude deel van de stad en zien de Maas in de verte verdwijnen. Het is wel flink klimmen en dan waardeer je ons vlakke Nederland weer. De Citadel was gesloten merkten wij maar wij waren toch al niet van plan om het gangenstelsel te gaan bekijken. Napoleon heeft hiervan gezegd dat het de grootste termietenheuvel van Europa was. De muren worden op verschillende plaatsen gerestaureerd en er staan tijdelijk een aantal kunstwerken van Jan Frabre te glimmen op mooie locaties. In de Citadel kun je ook een parfum maker bezoeken. Een rondrit maken in een treintje en er is een tuin aangelegd tegen de helling aan de kant van de rivier. We dalen weer via de autoweg die met haarspeld bochten ons tot achter het Casino brengt. We steken de straat over en staan weer op de kade voor onze boot.

’s Avond gooien wij de barbecue aan. Onze elektrische barbecue gebruikt meer dan de 10 Amp. walstroom kan leveren. We moeten de accu’s ook aanspreken tijdens het bakken. We hebben 3 hamburgers, 2 shaslicks en vier satés en 1 forel. Ik heb 3 hamburgerbroodjes voor de koolhydraten en een witlof salade voor de vitamines. Het is opnieuw weer teveel. De forel die we in het alufolie hebben gewikkeld blijft over. Die hopen we morgen op brood maar soldaat te maken. We blijven tot half elf op het achterdek en genieten van een prachtige volle maan boven de huizen op de tegenoverliggende oever die weerspiegeld in de Maas.

Zondagochtend is het bladstil als wij opstaan. Het belooft een warme dag te worden. Ik wandel met Tess naar het park wat naast de sluis even verder op stroomopwaarts ligt. Adri heeft gezocht op het internet of er ergens een protestantse kerkdienst gehouden wordt maar heeft niets kunnen vinden. We kijken daarom maar ‘Nederland zingt op Zondag’ op de televisie. Het is nog niet afgelopen of naast de boot roept buurman Ron Adri of hij gelegenheid heeft even te komen helpen met een probleem op de Ipad van zijn vrouw. We kijken eerst de uitzending af en gaan dan naar de ‘Vintage 45’ voor de koffie en de Ipad. Carmen kan geen foto meer maken omdat alles vol zit. Adri geeft wat adviezen zodat er weer wat ruimte ontstaat en er weer gefotografeerd kan worden. We krijgen een lekkere Pinot Blanc mee, die gemaakt is door een neef van Ron die een wijngaard heeft in Frankrijk. “Wie appelen vaart, wie appelen eet.”

Tussen de middag eten wij de forel die goed gaar is geworden op en ik maak samen met Tess nog een wandeling langs het water. Gelukkig is het wat gaan waaien zodat de hitte wat draaglijker is. We lezen op het achterdek en ik bel mijn moeder op om weer wat bij te praten.

Vanavond zijn wij terug uitgenodigd om op de ‘Iskra’ wat te komen drinken. Dus dat wordt weer een avondje Engels praten.