Ons vertrek uit Ouddorp

Maandag 4 juni

Voorbereidingen voor vertrek

Op weg naar de supermarkt ga ik even aan bij het VVV-kantoor van Ouddorp in de blauwe boerderij. De komende dagen willen we nog op de Grevelingen doorbrengen en dan hebben we nog een kaart nodig. Nu zijn er ook dagkaarten verkrijgbaar. De dagkaarten kosten € 2,50 per stuk en worden uitgeschreven voor de dagen dat je ze wil gebruiken. Aangezien we donderdag naar Zierikzee willen varen hebben we iets nodig voor 3 overnachtingen op het Grevelingenmeer. Voor vertrek vult Adri de watertank en brengt hij de vuilnis nog even naar de container op de parkeerplaats van de Watersportvereniging.

Vertrek uit Ouddorp

Bij ons vertrek uit de oude haven van Ouddorp is het bewolkt. Het is niet helemaal helder maar we zien de volgende boei voor de aanduiding van de vaargeul. Op deze maandagochtend, bij ons vertrek,  is er niet veel verkeer op het water. Een aantal vissersboten zien we en een enkele zeilboot. We houden de noordkant van het meer aan en varen langs de Slikken van Goeree. Hier is ook een kleine aanlegplaats waar we mogen liggen met de Grevelingenkaart. De steiger is helemaal vrij maar we gaan door voor een plekje aan de Mosselbank. Na de aanleg van de Brouwersdam in 1971 werd de verbinding met de Noordzee afgesloten. De Zandplaten die voorheen bij vloed onder water kwamen te staan, staan nu permanent droog. Archipel, Mosselbank en Ossenhoek zijn kunstmatig aangelegde recreatie eilanden. Op deze eilanden staan vuilcontainers en toiletten.

Recreatie eiland Mosselbank

Het is best nog wel een stukje varen. Vlak na de middag meren wij aan bij het kunstmatig aangelegde eiland voor de kust van Bruinisse. We laten de noordenwind ons bij de brede hoofdsteiger brengen. Bij de zijsteigers staan de meerpalen midden in het looppad van de smalle steiger. Voor ons geen probleem maar voor de hond niet zo handig om langs te lopen. De ligplaatsen zijn tussen twee eilandjes gesitueerd en worden door golfbrekers beschut. Wij liggen aan het meest oostelijke eiland.

Henk en Slim

Aan de overkant van de hoofdsteiger ligt een zeilboot. Aan boord een tengere man met een dikke bos stug grijs haar. Een vrolijk type. Toen wij aanmeerden riep hij al; “Oh, jullie redden het wel, ja dat gaat Super, Super van Craft, hahaha… mooie boot trouwens”. Hij liep in zijn wetsuite met duikuitrusting de steiger af het eiland op. Met het uitlaten van de hond zie ik hem weer. Hij is bij het strandje aan de andere kant van het eiland aan het worstelen met zijn zuurstoffles. Zittend plat op zijn kont probeert hij de fles op zijn rug te krijgen. “Het is nog zwaar ook” zegt hij en Ik mag hem er niet bij helpen want hij moest het alleen kunnen. Hij heeft de uitrusting overgenomen voor een koopje. De fles heeft hij in Scharendijke laten keuren en nu wil hij het zichzelf aanleren in het ondiepe water voor het strandje. Niet om diep te duiken hoor, maar om onder zijn bootje te komen voor onderhoud. Daar kan hij een hoop geld mee besparen. “Heeft u wel lood om”; vraag ik met de kennis en ervaring van iemand die een één daagse duikcursus heeft gehad in Turkije. Hij heeft één stuk lood aan zijn gordel hangen. Zijn hondje, ‘Slim’, gaat bezitterig bij hem op schoot zitten. Het is een eigenwijs beest met de kenmerken van een hele verzameling rassen. Hij heeft licht gekleurde vlekjes boven de ogen als wenkbrauwen. Net als onze Tess, die heeft dat ook. Een teken van slimmigheid zegt de man, vandaar de naam van zijn hond. Een derde hondje komt aanlopen met een vrouw achter zich aan. Tijd om weer verder te lopen en de man alleen te laten met zijn experiment. Ik heb maar niet vertelt dat er vorige week nog twee ervaren duikers zijn omgekomen bij Scharendijke. Als ik weer aan boord ben hoor ik de man terugkomen. Druipend, met het haar plat tegen zijn hoofd klimt hij aan boord van zijn boot. Ondertussen praat hij voortdurend in zichzelf of tegen zijn hond. Hij had te weinig lood bij de eerste poging. Hij bleef maar drijven en het stuk lood schoof naar zijn buik maar trok hem niet onder water. Tussen zijn eenzijdige conversatie door zingt hij een liedje, maar hij weet maar één zin, waar hij vervolgens alle stiltes mee opvult; “anywhere you want me”. Een tweede poging gaat hij ondernemen, horen wij. Hij heeft nu alle stukjes lood aan zijn gordel gedaan. Kort daarop is hij alweer terug. “Dat was geen succes” hijgt hij, tegen niemand in het bijzonder. Hij lag nu vast op de bodem en kwam bijna niet vooruit. Voorlopig was hij er even klaar mee. “Anywhere you want me…”. Hij zou een derde poging nog even uitstellen. Toen de duikuitrusting uit was werd het ook een stuk rustiger in de boot naast ons.