‘Onze tijd’ in Franeker

Donderdag 29 juni 2017
Eindelijk weer een nacht goed geslapen. Ik heb het gelijk uitgebuit en ben tot negen uur blijven liggen. We hebben een paar boodschappen te doen in de stad. We laten de hond achter op de boot. Gisteren avond en vannacht heeft het veel geregend. Het is afgekoeld maar toch nog wel een beetje benauwd. We lopen eerst langs het water naar het mooiste huis van Franeker. Althans naar mijn smaak. Het hoekhuis is gebouwd in jugendstil met allerlei mooie details. Prachtige gevormde ramenkozijnen, mooie deuren, glas in lood, siermetselwerk, aparte dakpannen. Wat een zorg is er aan het ontwerp besteed. Je kan er zomaar voor gaan staan en er een uur naar kijken, als naar een schilderij waar je steeds weer nieuwe dingen in ziet. Voorzover wij kunnen ontdekken is het complex opgedeeld voor meerdere bewoners. We zien een viertal voordeuren en wat verschillen in de ramen.

Aan de overkant van het Harinxmakanaal staan een paar oude pakhuizen die een nieuwe bestemming hebben gekregen. Wij vinden dat altijd leuk om te zien. Aan de buitenkant, authentiek en binnen helemaal gemoderniseerd. We komen zo bij het andere havengebied van Franeker waar bootjes tot 2.5 meter hoogte kunnen aanmeren. Dit is in de oude stadsgracht waar heel veel plaats is maar waar weinig gebruik van gemaakt word. Ik vraag mij af waarom. Ik denk dat de hoogte van de vaste bruggen voor veel bootjes mensen toch een probleem is. Jammer voor de stad die toch zeker een bezoek waard is.

Bij Hans Anders gaan wij naar binnen omdat Adri zijn zonnebril steeds scheef op zijn hoofd staat. De dame achter de toonbank verbuigt de pootjes een beetje en het probleem is opgelost. Service van Hans Anders.

Op de markt aangekomen zien we de deuren van de Martinikerk open staan. Nu we geen hond bij ons hebben kunnen we samen de kerk bekijken. Achter de ingang is een moderne entree gemaakt van twee gebogen wanden over de hele breedte van de kerk. Hier bevinden zich de toiletten en een grote garderobe. We krijgen een beschrijving van de dames die bij de ingang zitten en lopen een rondje over de oude grafzerken waar de vloer uit bestaat. Het zijn grote kunstig bewerkte stenen van rijke bewoners van Franeker. De belangrijkste en mooiste stenen zijn bij herstelwerkzaamheden tegen de muur geplaatst. Het orgel is gebouwd door orgelbouwer Van Dam. Het ziet er als nieuw uit terwijl het toch al in 1842 is gebouwd. Verschillende kunstenaars exposeren hun werk aan de kerkmuren.
Bij de juwelier aan de markt brengen wij onze horloges voor nieuwe batterijtjes. We kunnen ze na een half uurtje ophalen. Hebben we mooi gelegenheid om te lunchen in de mooie bakkerij van ‘Van der Kloet’. Deze bakkerij is gevestigd in het Camminghahuis, een historisch pand, opgetrokken uit grote gele kloostermoppen. Naast de winkel hebben ze een hele gezellige lunchroom.
De horloges zijn klaar na onze lunch. Dat is fijn, dan hebben we weer ‘de tijd’. Ik wil vanmiddag nog even naar het museum Martena. Aangezien Adri daar helemaal geen belangstelling voor heeft ga ik daar alleen heen.

Het is al kwart over drie als ik na het hond uitlaten bij het museum aankom. Ik vraag of ik nog genoeg tijd heb om het museum in anderhalf uur te bekijken. Het sluit namelijk om vijf uur. Eén dame bij de receptie zegt dat je wel een hele dag in het museum kan doorbrengen, de andere dame zegt dat als ik kies wat mij interesseert het wel te doen is in anderhalf uur. De vaste collectie van het museum is gewijd aan de stadsgeschiedenis, de Franeker Academie en Anna Maria van Schurman. Een hele kamer in het museum is gevuld met herinneringen aan deze vrouw. Zij is de eerste vrouw in Nederland die ging studeren in 1636 aan de universiteit in Utrecht. Een aantal jaren heeft zij in Franeker gewoond. Zij beheerste twaalf talen en had interesse voor literatuur, medicijnen en allerlei wetenschappen waaronder vooral theologie. Zij correspondeerde met beroemde tijdgenoten. Helemaal boven op de zolder van het Martena Museum trof ik ‘Salomo’s eerste rechtspraak’ aan, gemaakt in 1900 door de 19-jarige Jan Elzinga. Een mechanisch kunstwerk dat het verhaal van Koning Salomo uitbeeld in een voorstelling van 35 minuten. Een 3-D presentatie laat de werking zien.

Achter een gordijn staat de miniatuurkermis van Jacob Kooistra. Als ik een muntje van 50 cent in de automaat gooi begint de muziek te spelen en gaan de lichten aan. De kermis komt tot leven. Huisvlijt op hoog niveau. Om vijf uur loop ik de trap af. Ik heb alles gezien en vond het een interessant museum met een goede afwisseling. Maar om er en hele dag door te brengen, dat vind ik zwaar overdreven.
Op de terugweg naar de boot loop ik nog even binnen bij ‘Allegaartje’, een antiekzaak aan de Vliet die zo vol staat dat je geneigd bent om op je tenen te gaan lopen. Een Walhalla voor verzamelaars. Voor het eten ga ik nog even boodschappen doen bij de Lidl die hier op loopafstand van de boot is. Daardoor is het al acht uur als wij het avond eten gebruiken. Maar goed wij hebben ‘de tijd’ vandaag.