Oud-Sabbinge

Zaterdag 01 augustus 2015

Het is prachtig weer vandaag. Op een aanplakbiljet hadden we de aankondiging gezien van een buurtfeest in Oud-Sabbinge. Ringsteken met oude traktoren en oude ambachten. Het trok ons wel aan. Misschien wel leuk om naar toe te gaan. Het was echter wel een flink eind fietsen op onze vouwfietsen. Oud-Sabbinge ligt achter Wolphaartsdijk aan het Veerse Meer en is 17 kilometer bij Wemeldinge vandaan. Met de bus moesten we eerst naar Goes en vandaar naar Wolfaartsdijk, een reis die anderhalf uur zou duren. Het hele evenement zou om 11.00 uur beginnen en doorgaan tot de avond.

We zijn weer naar het autoverhuurbedrijf van meneer De Witte gegaan. De hoge hoed was uit de verzekering gehaald maar we mochten zijn privé auto meenemen. “Kun jie in een Vito rieën”. Ja dat zou wel gaan. Even later waren we al onderweg, met Tess achterin op de vloer. Ook deze bus was al niet meer een van de jongste. De knop van de versnellingspook zat met tape vast en brak er al in Wemeldinge vanaf. Afijn zonder ging ook wel. De Witte had zich ervoor verontschuldigd. Hij had een nieuwe liggen maar nog geen tijd gehad hem te monteren. Langs het water van de Oosterschelde reden wij over de dijk tussen de boomgaarden en akkerlanden door naar Oud-Sabbinge. We waren redelijk vroeg en konden de auto dichtbij in de berm parkeren. Op de straat naar het dorpsplein stonden kramen van particulieren die hun overtollige spullen wilden verkopen, oude boeken, zelfgemaakte sieraden en kleding. De club van het wijnmakersgilde was aanwezig met een proeverij en de plaatselijke bierbrouwers probeerden nieuwe leden te winnen.

In Wolphaartsdijk is er ook een bedrijf die zich heeft toegelegd op het verbouwen van zeekraal en zeeaster. Toen het Veerse Meer weer zilt werd is hij daar noodgedwongen op overgestapt. Ze stonden er met en kraam en vertelden enthousiast over hun nieuwe broodwinning. Naast verse zeekraal en zeeaster verkochten ze ook allerlei afgeleide producten. Handcreme en bodylotion, gedroogde zeekraal als alternatief voor zout. Een gezond product waar veel mineralen in zitten. We hebben een paar ons zeekraal gekocht om thuis in het eten te verwerken. Overigens een moeilijk produkt om te verbouwen. Het is een eenjarig plantje dat kiemt in het voorjaar in zoet water en voor de groei zout water nodig heeft. Door het droge voorjaar waren er hele velden niet opgekomen. Oud-Sabbinge was vroeger een ringdorp met een kerk in het midden en de huizen in een ring er om heen. Alleen het fundament van de kerk was echter nog zichtbaar. De ruimte was uitermate geschikt voor dit buurtfeest. Waar de kerk had gestaan was er een rond grasveld waar de oude ambachten een plaatsje hadden gekregen. Op de ringweg waren ze met oude traktoren aan het ringsteken.

Op het grasveld stonden enkele oude exemplaren te glimmen in het zonnetje. In een hoekje stond er ook een oude dorsmachine met nog een aantal machines om te hekelen en te wannen.

Er was een tentoonstelling van allerlei huishoudelijke attributen om te wassen, te drogen en te strijken.

Het rietmatten werd beoefend. De houtsnij club demonstreerde zijn vaardigheden. Het Zeeuwse boerenmes werd daar nog geproduceerd op bestelling. Een aantrekkelijk stukje huisvlijt.

Glas graveren, rietvlechten, klokkenmaken en volksschilderen. Oude gereedschappen werden gedemonstreerd en mochten worden gebruikt. Een vrouw in klederdracht maakte de Zeeuwse babbelaars op een marmeren plaat. Daarnaast was er natuurlijk ook nog een horeca terras waar je wat kon eten en drinken.

Om twee uur begon in een weiland iets buiten het dorp het “Kwalleballen”. Een soort rugby wedstrijd waarin twee teams tegen elkaar strijden om een jute zak met zand over een modder veld in een kuil te gooien. De mensen zakten tot hun knieën weg in de modder. Binnen een paar seconden had iedereen dezelfde kleur. Het spel was erg zwaar. Na een minuut of vijf moesten de volgende teams opdraven.

Om half vier hadden wij alles wel zo’n beetje gezien en zijn wij de auto weer gaan opzoeken. Vanaf de dijk onderweg naar de haven zagen wij het mooie torentje van de kerk van Kattendijke naar ons lonken. Even een paar foto’s maken. Adri stuurde het dorpje vlak voor Wemeldinge in en keerde de bus terwijl ik uitstapte en een rondje om de kerk maakten met het fototoestel.

Terug in de auto probeerde Adri weer de starten. De motor draaide een paar keer maar sloeg niet aan. Nog maar eens proberen… en nog maar eens. De motor sloeg niet meer aan. Dat hebben wij weer. Even wachten maar en weer proberen. Geen resultaat. Dan meneer De Witte van het autobedrijf maar bellen. Is er misschien een speciale gebruiksaanwijzing. Ja… de centrale deurvergrendeling, die kan misschien wel een storing geven. De batterij in de sleutel werd wat minder. Probeer alles even op slot te zetten en weer te ontgrendelen. Dan starten. Geen effect.. en nog maar een keer of tien. Geen resultaat. Meneer de Witte zou even de reservesleutel opzoeken en naar ons toe komen. Tien minuten later reed hij voor, in een andere Vito. Hij had de reservesleutel uit een van de vele handtassen van zijn vrouw opgediept en hoopte daarmee ons probleem op te lossen. Helaas … geen resultaat. Dat heeft hij nog nooit gedaan verzekerde hij ons. Ja… dat kennen we. Hij zou ons wel even naar de garage slepen. Trekhaak aan het trekoog bevestigd en aan zijn achterbumper. Hij zou binnendoor rijden want dat was minder druk. Langzaam zette hij de bus in beweging en wij erachteraan. Wat een span. Vlak voor Wemeldinge hield hij nog even stil. “Wil je het nog even proberen”, kwam hij vragen. Zonder veel hoop draaide Adri de sleutel nogmaals in het contact. Warempel, hij sloeg aan. Roekeloos zette Adri hem weer uit en startte nogmaals. Opnieuw, zonder problemen. De Vito dus snel losgekoppeld en het laatste stukje op eigen kracht naar de garage gereden. “Willen jullie koffie?” Lastig om zo’n vriendelijk aanbod af te slaan als je blaas op springen staat. “Nou vooruit dan maar. Maar eerst even naar het toilet. Mag dat?” De blik die ik toen toegeworpen kreeg zei eigenlijk al genoeg. We hebben het overleefd en het was gezellig in de stoffige kantine op de zolder van de garage. We kregen de kranten van de afgelopen week mee naar huis.

’s Avonds hebben wij de elektrische barbecue opgebouwd en samen zijn we heerlijk aan het kokkerellen geweest. Barbecue op de lage tafel en eten aan de hoge tafel. Ik had voor de veiligheid wel overal kleden onder gelegd. De stroom voorziening hield het ook goed.