Vrijdag 25 mei 2018
Van Scharendijke naar Ouddorp
Het is half twaalf als we losmaken en een dampig Grevelingenmeer opvaren. We kunnen de eerste tonnen van de vaargeul zien maar daar houdt ons zicht op. Een nieuwe ervaring voor ons. Het is dan fijn dat je een plotter hebt waar je de route op kunt zien. Anders zou je zomaar kunnen verdwalen en aan de grond lopen. Het is ook niet zo heel erg mistig. Want dan waren we niet gaan varen. Een vijfhonderd meter kijken we nog wel weg. We houden de zuidkust in het oog. Eerst moeten we uit de zuid/west hoek van het meer varen. Vaag zien we op een gegeven moment de masten bij Den Osse door de mist heen. We sturen wat noordelijker en zien daarna aan onze linkerhand de ligplaatsen bij de Ossehoek, waar ook nu een aantal boten liggen aangemeerd. De schipper stuurt om het eiland Hompelvoet heen en houdt dan plotseling in terwijl in beneden in de boot de boterhammen klaarmaak. In de vaargeul staat een rij takken en het wordt snel ondieper. Langzaam varen we tussen de takken door. Het gaat gelukkig allemaal goed maar we vragen ons wel af waarom deze takken daar staan. Misschien is er een ondiepte ontstaan in de vaargeul en wordt die aangegeven met deze takken.
Bij Ouddorp staat de havenmeester ons op te wachten. We hebben gereserveerd want ‘WSV Goeree’ heeft niet zoveel plekken die groot genoeg zijn en waar we makkelijk met de hond kunnen afstappen. We maken vast in de ‘oude haven’ waar vroeger de vissersboten lagen. De eerste plaats rechts in de kom is voor ons gereserveerd. Het is een aardige steiger waar we goed kunnen aanmeren. Nadat ik de hond heb uitgelaten gaat Adri naar het havenkantoor om het liggeld te voldoen. “Wil je wat drinken”; vraagt de havenmeester. “Dat is aardig”; denkt Adri, “dat heb je nu alleen bij een verenigingshaven”. Het eerste fluitje verdampt dus hij krijgt er nog een aangeboden. Als hij even later afrekent voor drie overnachtingen staan er twee consumpties bij op de factuur.
Ouddorp
De zon heeft er inmiddels voor gezorgd dat de mist is verdwenen en dat het steeds warmer wordt. Ik wil nog een paar brieven verzenden voor het thuisfront en stap op de fiets om ze in het centrum van Ouddorp op de post te doen. Het is best een stukje fietsen vanaf de haven. Het centrum wordt ook niet zo goed aangegeven dus het kan ook zijn dat ik met een omweg naar het centrum ben gereden maar ik heb er zeker een kwartier over gedaan. Als ik het winkelcentrum uiteindelijk in het oog krijgt loopt er een rouwstoet voor mij uit. Allemaal mensen helemaal in het zwart. Geen vergissing mogelijk, ik hoor nu ook een kerkklok luiden. Uit respect stap ik, gekleed in een fel gekleurde bloemetjes rok, snel van mijn rode fietsje.
Ouddorp is een heel christelijk dorp. Ik vind het leuk om dat te melden. Bij de verkiezingen in 2015 stemde 48,8 procent van de bevolking op de SGP. Dit was veel hoger dan in Staphorst of op Urk. De Hervormde PKN gemeente komt in de Dorpkerk samen. De grote Hersteld Hervormde gemeente heeft een nieuwe kerk laten bouwen in 2013 waar 1071 mensen in kunnen. De kerk heet de ‘Eben-Haëzerkerk en heeft een constructie van staal. Rond de dorpskerk zijn de meeste winkels en restaurants van Ouddorp gecentreerd. Bij de Bruna koop ik nieuwe postzegels en kan ik mijn brieven kwijt. Ik fiets een rondje in het dorp. Het ziet er welvarend uit en het is erg toeristisch. “Zondags is alles dicht hoor, behalve de kerk” had de havenmeester Adri al gewaarschuwd. “Dan gaan we daar naar toe” had Adri hem adrem geantwoord.
Kwallen in Ouddorp
De nieuwsberichten maakte melding van een waterpark wat moest sluiten vanwege de overlast van de kwallen die er waren. Door de aanhoudende oostenwind waren de kwallen opgehoopt in het park aan de Brouwersdam bij Ouddorp. Foto’s van de hoge kwallendichtheid stonden op de voorpagina van de kranten. We maakten ons een beetje zorgen voor wat dat met de boot zou doen. Los wier kan in de wierpotten komen en het koelsysteem blokkeren. Zou dat ook met kwallen kunnen gebeuren? Gelukkig viel het allemaal mee in de haven van Ouddorp. Het water is helder en er zijn niet meer kwallen dan elders in het Grevelingenmeer.
Vreemde vogel
Als wij de haven van Ouddorp naderen hang ik de fenders alvast op voor het aanmeren. In de golven zie ik een donker gekleurd voorwerp. Een watervogel denk ik en blijf even staan om te zien welke vreemde vogel het is. Ik ontwaar echter twee grote glanzende ogen in de grijs gevlekt kop van een zeehond. Het beest duikt onder om verderop weer boven water te komen. Ik ren snel naar Adri om hem erop te wijzen en om de camera te pakken. Het is echter veel te ver weg dus ik heb geen foto’s om te bewijzen dat ik een zeehond heb gezien op het Grevelingenmeer.