Zaterdag 25 juni
Dokkum bruist van de activiteiten dit weekend. In het centrum is er een ‘Shanty Festival Maritiem’. In het Tolhuispark is er ‘Nationaal Concours Hippique’ en er is ‘Dokk’em Open Air’, een paar dagen concerten van heavy metal rockbands. Adri heeft helaas erg veel last van zijn rug en ziet het niet zitten om naar het Tolhuispark te fietsen. Ik ben een fan van het Friese paard en nieuwsgierig naar dit evenement. Met de camera in de tas stap ik op de fiets. Na tien minuten fietsen zie ik de parkeerplaats en de vlaggen van het terrein. De toegang is gratis en de oprit is verhard met rijplaten. Ik zet de fiets op slot en loop het terrein op. De springruiters zijn bezig op de hindernissenbaan. Ik loop naar het midden van het terrein waar paardenspullen te koop worden aangeboden. Aan de andere kant van het veld lopen kinderen met kleine pony’s rond te paraderen. De pony’s zijn mooi schoon en geborsteld. Typisch dat dit zo’n meisjes sport is. Ik zie geen enkele jongen een pony rondleiden. Alleen kleine blonde meisjes met lange vlechten in het haar. De springruiters zijn van het veld verdwenen en hebben plaats gemaakt voor vier-wiel wagentjes met een klein paardje ervoor. Deze rijden achter elkaar aan over het veld tussen de hindernissen door. Een man met een hoge hoed geeft aan welk parcours er gereden moet worden.
Op een stuk land in de hoek van het terrein verzamelen zich de rijtuigen met de Friese paarden. Dit zijn houten rijtuigen met twee wielen, de Friese sjees genoemd. De menner is gekleed in Friese klederdracht. Ze rijden rondjes en wachten tot ze zich op het grote terrein moeten presenteren. Een kleine man in driedelig kostuum met een bolhoed, geeft een teken en de grote zwarte paarden draven het terrein op. Dit is mooi. Hier gaat mijn hart sneller van kloppen. De combinaties draven achter elkaar aan over het veld. Ze rennen rondjes, steken diagonaal het veld over rennen tegen de klok in en mee. Een aantal malen moeten ze op een rij stil staan voor de tribune aan de andere kant. Ik heb geen idee waar op gelet wordt maar op een gegeven moment zijn ze beoordeeld en maken ze nog een ererondje. Nummer één voorop met een oranje lintje. De voorbenen worden hoog opgetild en volgens mij is het de bedoeling dat het paard beheerst voor de sjees draaft. Aan de gezichten van de menners te zien kost het veel inspanning.
Na dit onderdeel stap ik weer op mijn eigen sjees want er is vandaag meer te doen. Op de terugweg doe ik nog een paar boodschappen bij de Jumbo en kijk ik even bij de ‘Vlooienmarkt’ die beiden vlak bij de Dokkumer Ee zijn gelokaliseerd. Tussen de middag eten we op de boot het restant van de salade van gisteren op. Adri pakt het fietsje en ik loop met Tess de binnenstad van Dokkum in om op zoek te gaan naar de Shantykoren. Op vijf verschillende locaties zijn er optredens. We gaan maar op het geluid af. Voor het oude stadhuis is een podium opgebouwd waar een veertigtal heren op leeftijd met wit/blauwe gestreepte overhemden staan te zingen. Begeleid door een drum, twee gitaren en een accordeon worden verschillende Engelstalige nummers ten gehore gebracht. De mannen hebben er veel plezier in en het publiek, wat er in een wijde boog omheen staat, reageert enthousiast. Op het pleintje bij de Bonifatiuskerk, even verderop, staat weer een ander koor te brullen. Een andere maritieme look en een beetje tammer in de performance. Het podium op het plein voor de Grote- of Martinuskerk is ingenomen door het ‘piratenkoor’. Twee accordeons, een paar gitaren en trommels begeleiden het zootje ongeregeld. De gemiddelde leeftijd is hier wat lager en de mannen zijn verschillend gekleed. Een kleurrijk geheel. De mannen hebben de grootste lol en zingen uit volle borst. Het zal hier waarschijnlijk niet om de zangkwaliteit gaan maar meer om het totale optreden.
We dwalen door de winkelstraatjes van het centrum. De terrasjes zijn aardig vol en er zijn veel mensen op straat. Vanaf de kade van het Groot Diep, daar waar het keerpunt van de ‘Elfstedentocht’ is zie ik dat de molen haar deuren open heeft. We lopen op ons gemak weer richting het bolwerk. Adri gaat met Tess op een bankje voor de molen zitten terwijl ik naar binnen ga om even naar de omloop van de molen te klimmen en de omgeving te fotograferen. In de molen wordt er meel verkocht en mosterd in verschillende smaken. De molen draait maar het waait niet hard genoeg om echt te malen. Vanaf de omgang kan ik goed over de omgeving uitkijken. Ik maak een aantal foto’s en keer terug naar het bankje. Adri heeft nog steeds veel pijn en wil graag weer terug naar de boot.
’s Avonds gaan wij wokken in een Chinees Indisch restaurant, een stukje terug langs de Dokkumer Ee.