Dinsdag 6 augustus 2013
Vanmorgen moesten wij achteruit slaan om de haven uit te komen. Het was ondiep en er dreven veel waterplanten. Gevolg: hopjesvla om de boot. Toen wij Oranienburg uit waren vroeg Adri of ik even bij de uitlaten wilde kijken. De stuurboord uitlaat gaf weer geen water en de bakboord uitlaat beduidend minder als normaal. Dus de stuurboord motor uit gezet en op de bakboord motor zijn wij door gevaren op zoek naar een plekje waar wij even zouden kunnen aanmeren. Bij een jachthaven in Henningsdorf troffen wij een lege buitensteiger. Na toestemming te hebben gevraagd mochten wij er even blijven liggen en als wij het probleem niet zelf konden oplossen zouden wij hulp kunnen krijgen van de mensen van de bootswerf. Adri had het vermoeden dat de wierpotten vol zouden zitten. In de werkoverall is hij de motorruimte ingegaan. Een afwasteiltje vol met flappen was het resultaat. Genoeg om voor drie weken bouillon te trekken (als je dat tenminste te knagen vindt). Beide wierpotten zaten vol. Nadat de prut was verwijderd gaven de uitlaten weer voldoende water en konden wij onze tocht vervolgen.
De lucht werd echter steeds dreigender. Vlak na onze stop kregen wij een stortbui met een hoop wind over ons heen. De lucht klaarde weer even op. Maar dat duurde niet lang. We waren inmiddels net boven Berlijn aangekomen. We voeren een meer op en zagen aan de andere kant een onweersbui naderen. We hadden geen tijd om ergens aan te meren en zijn maar doorgevaren. Een ondoorzichtig grijs scherm kwam op ons af. Stortregen met hagelstenen. Het water spatte op rond de boot en kwam onder de tent door bij de stuurstand. Zo snel als het gekomen was was het ook weer voorbij. De lucht klaarde weer op en het zonnetje scheen weer.
Wij naderden de sluis van Spandau om naar de Spree te schutten. Adri voelde zich echter niet zo goed. Zijn suiker was de hele ochtend te hoog. We hebben de boot vlak na de middag in de Nordhaven gelegd en hebben daar de rest van de dag en de nacht doorgebracht. We lagen er alleen en al snel werd ons duidelijk waarom. De aanvliegroute van vliegveld Tegel lag recht boven ons. Op sommige momenten kwamen de vliegtuigen om de minuut over. Je kan elkaar dan niet meer verstaan al zit je bij elkaar op schoot. Gelukkig is er een vliegverbod tussen 1.00 en 6.00 uur. We hebben ondanks de herrie redelijk goed geslapen.
