Vrijdag 12 mei 2017
Door de bewolking is het zicht vandaag niet al te best. Als we vertrekken dreigt het naar regen en ik haal mijn regenjas alvast maar voor de dag. Gelukkig waait het bijna niet. We varen weer een klein stukje terug op het Gooimeer en onder de Hollandse brug door en komen weer op het Markermeer uit.
We volgen de betonde geul en varen langs het eiland Pampus in noordelijke richting. Door een regenbui zien we vaag het ‘Paard van Marken’ zich aftekenen aan de horizon. De vuurtoren staat een paar kilometer oostelijker dan het schilderachtige dorpje aan de Gouwzee. Het is een mooi richtpunt voor ons en na een poosje varen we op geruime afstand langs. Daarna nog een heel stuk langs de dijk en dan zien we de contouren van Volendam zich aftekenen. We gaan de betonning van de geul weer volgen. In de Gouwzee is het naast de vaargeul maar 1.5 meter diep. Bij de rood/groene ton die de afsplitsing aangeeft veranderen we van richting en varen richting de gemeentehaven van Volendam. Aan de binnenkant van de buitendijk tegenover de Zeedijk hebben we plek voor het kiezen. We maken snel vast en leggen de stroomkabel uit want er komt een hele donkere lucht aan. We zijn net op tijd klaar want het begint kort daarop te stortregenen. Aan de overkant van de haven tegen de Zeedijk aan is het een af en aan varen van de drie rondvaartboten Volendam – Marken. De toeristen worden met busladingen vlak bij het centrum afgezet en schuiven over de Zeedijk langs de souvenirwinkels en de fotoshops naar de boot om naar Marken te varen. Na de lunch laat ik de hond uit en doe mijn brieven op de bus. Bij het winkelplein vond ik na lang zoeken en slalommen tussen de groepen toeristen door uiteindelijk een brievenbus. Toen het weer ’s middags nog een beetje opknapte zijn we samen nog een kuier gaan doen langs de Zeedijk om een haring te scoren voor Adri. Achter de Zeedijk om zijn we weer een beetje teruggegaan naar het ‘Doolhof’ waar de typische Volendammer woningen kriskras naast, voor en achter elkaar staan. De huizen hebben veelal gemetselde muren op de begane grond en hout muren en gevels daarboven. Soms klokgevels maar vrijwel altijd groen/wit geverfd met rode pannen op het dak. We zien dat de deuren bij de St. Vincentiuskerk open staan. Deze grote hallenkerk is één van de vier roomse kerken in Volendam.
Ik ga snel met de camera naar binnen en Adri blijft samen met de hond buiten wachten. Het ‘Adema’ orgel staat op de tweede koorgalerij en steekt hoog boven de gemeente uit. Vanaf de galerij kan ook het kleine orgel voor in de kerk bij het altaar worden bespeeld. Een geschilderde kruiswegstatie hangt aan de muur en bij alle pilaren staan gekleurde beelden van heiligen. Achter het altaar beeldt het gebrandschilderde raam de wonderbare visvangst uit en Jezus stilt de storm. De kerk en de pastorie zijn nog niet zo lang geleden gerestaureerd. Ik zie dat de kerk tot 17.00 uur open is en loop snel naar Adri terug. Het is vijf voor vijf nog net op tijd binnen. Hij maakt een praatje met de koster over het orgel. Het heeft oorspronkelijk in een kerk in Amsterdam gestaan maar is overgezet. Op de Volendammerdag gaat het orgel helemaal los; vertelt hij. Dan zit de kerk vol met mensen in klederdracht. Een prachtig geheel.