Maandag 01 juli 2019
Van Den Helder naar Kolhorn
Als wij rond 10.00 uur vertrekken uit Den Helder is het nog een beetje fris. De zon komt nog niet helemaal door het wolkenpak heen. We varen weer terug langs het plaatsje Kooy met het Militaire vliegveld tot aan de splitsing naar het NoordHollandskanaal en het Balgzandkanaal. We gaan het Balgzandkanaal op maar eerst moeten we nog door de sluis. We roepen de sluis op en samen met een old-timer tjalk uit Tuitjehoorn schutten we een klein stukje omlaag. Het Balgzandkanaal is een lang, recht kanaal langs de zeedijk waar grote kudden schapen het gras kort houden.
Het maakt het geheel wat minder saai om langs te varen. De brug aan het einde van het Kanaal bij Van Ewijcksluis moet ook voor ons worden bediend voor wij het Amstelmeer op kunnen varen. We moeten hier de betonning weer goed volgen omdat er ondiepten zijn in het meer. We zien hier nog ettelijke windsurfers bezig. We volgen de betonning naar het Waardkanaal in het zuiden van het meer. Het Waardkanaal is een mooi breed vaarwater. De ondiepten worden aangegeven met groene palen in het water. Deze zijn wat minder goed zichtbaar als betonning. Een aantal staat ook scheef in het water alsof ze al eens aangevaren zijn. Bij een bocht in het kanaal ligt het meertje De Pishoek met een de kleine rustige jachthaven van Nieuwesluis. Hier heeft de havenmeester van Breewijd zijn bootje liggen. Wij varen door over het Waardkanaal. Aan het einde van het kanaal moet de ophaalbrug voor ons draaien en kunnen we stuurboord uit door de keersluis het Kolhornerdiep op. Aan bakboord zien we een lange steiger langs de vaarweg. Dit gebied heet De Strook en ligt naast Kolhorn. Bij Kolhorn vinden wij een mooie kade met stevige bolders om aan vast te maken. Hier staan ook zuilen voor de electra. We hebben onderweg geluncht. Het is half twee als wij de boot vast hebben liggen en ik de hond kan gaan uitlaten.
Kolhorn
’s Middags gaan we met de hond aan de lijn het dorp verkennen. Kolhorn lag tot 1844 aan de Zuiderzee en was een vissersdorp. Sinds de inpoldering van de Groetpolder, de Waardpolder en de Wieringermeer ligt het dorp zo’n 20 kilometer landinwaarts. Het grootste deel van Kolhorn is rijksbeschermd dorpsgezicht. Als wij de Westfriese Omringdijk oversteken liggen de schilderachtige huisjes dicht bij elkaar onder aan de dijk langs een vaart, aan de binnenkant van de dijk. Op de dijk staan nog een paar oude boeten (schuren). Hierin werd vroeger turf en andere handelswaar opgeslagen in afwachting van verder vervoer landinwaarts. Nu is er een museum in gehuisvest. Het is alleen op zaterdag en zondag open. De centraal gelegen Laurenskerk uit de 17de eeuw is niet meer in gebruik voor religieuze doeleinden. Het is tegenwoordig een cultureel centrum voor onder andere dorpsbijeenkomsten, concerten en exposities. Bij het oude gemaal De Skagger Kogge loopt een vaart loodrecht op de dijk het land in. Een voetpad loopt tussen de oude huisjes en de overtuinen langs de vaart. We genieten van wat we zien. Kolhorn is een prachtig stil dorpje wat nog niet is ontdekt door de toerist.
