Zaterdag 15 augustus 2015
We beginnen de dag opnieuw met de uitdaging om Tess uit te laten. Het water is extra laag. Het verschil tussen het dek van de boot en de bovenkant van de sluismuur is ongeveer twee meter. We proberen het op dezelfde manier als de vorige avond. Adri moest Tess bijna boven zijn hoofd optillen. Het laatste eindje trok ik haar aan de landvast op de sluismuur. Ze vond het prima. Tess terugzetten op de boot was wat minder riskant. Een grote slinger en Adri ving haar op in zijn armen. Dit moeten we niet te vaak doen want dat gaat een keer mis. We maken om negen uur los en varen terug naar Kortrijk. De havenmeester, de heer Spriet, had ons gezegd dat er plek was aan de Handelskaai. Voor de passage Kortrijk stond het licht op rood. Adri riep de seinpost op voor een doorgang. Geen reactie. Na vier oproepen zonder reactie riep Adri de post op met de melding; ik krijg geen reactie, ik kom door. Toen werd er wel gereageerd; meneer dat zou ik niet doen, rood is rood. Wij meldde dat wij naar de Handelskaai wilde gaan. De seinpost zei dat er vrachtverkeer aankwam. Na een half uur wachten kwam er eindelijk een geladen vrachtschip uit Kortrijk. We hadden wel vier keer in de wachttijd naar de Handelskaai kunnen varen. De verkeersregelaars op de seinpost zijn niet erg servicegericht richting de recreatie. We maken even later vast aan de steiger van de Handelskaai. De Denen zijn ons achterna gekomen en leggen vast aan de hoge kade in de Leie.
Ik ga ‘s middags een museum bezoeken. Het ‘Textile’ Museum van Kortrijk verhaalt over de geschiedenis van de streek. Vroeger is er hier veel vlasteelt geweest. Van vlas wordt linnen gemaakt en uit het zaad wordt lijnolie geperst. Allerlei producten worden van de vezels gemaakt en nog steeds komen daar nieuwe dingen bij. Een mooi en interessant museum waar je op een regenachtige zaterdagmiddag zo twee uur kunt doorbrengen.
Het is vandaag ‘Maria Hemelvaart’ en de winkels zijn om 12.00 uur gesloten. Aan het einde van de middag komt de havenmeester afrekenen. Onder het genot van een borrel vertelt deze tachtig jarige over zijn belevenissen op de vaarwegen van Europa. De laatste jaren ging hij niet meer zoveel varen omdat het te zwaar werd voor zijn vrouw. Hij was nu havenmeester en woonde zomer en winter op zijn boot in de andere haven aan het Guido Gezelle pad.
Hij vertelde ons dat de haven voor de winter periode helemaal vol lag met overwinteraars. Voor € 500,- konden de mensen hier liggen van oktober tot april inclusief stroom en water.