Vrijdag 6 juli 2018
Van Tholen naar Antwerpen
We vertrekken voor acht uur vanuit Tholen. We hebben eerst de boot droog gemaakt. De fenders hangen nog overboord want we krijgen al redelijk snel de Kreekraksluizen. De zon schijnt en we hebben de voorruit en deurtjes open om zoveel mogelijk frisse lucht te hebben. Het pasje voor het sanitairgebouw en het afvalstation hebben we bij het havenkantoor in de bus gedaan.
Op het Schelde-Rijnkanaal voegen we ons tussen de beroepsschepen. Deze bedrijfstak is de klok rond aan het werk. Hier merk je niets van een acht tot vijf mentaliteit. Bij de Kreekraksluizen roept Adri de sluismeester op om te schutten richting Antwerpen. We krijgen te horen dat we drie beroepsschepen voor moeten laten gaan in de bakboordsluis en achterin kunnen aansluiten.
Kreekraksluizen
De Kreekraksluizen zijn gebouwd in 1975 in het Schelde-Rijnkanaal. Het complex bestaat uit twee grote schutsluizen met hefdeuren aan beide zijden. De sluizen hebben een lengte van 320 meter en een breedte van 24 meter. Ze hebben een systeem om het zoet en zout water van elkaar te scheiden. In het jaar 2005 kwamen er ruim 71 duizend binnenvaartschepen door de sluis. Sinds 2013 staan er 31 moderne windturbines op het terrein van de sluizen. Deze voorzien 55.000 huishoudens van energie. Het schutten gaat rustig en we gaan anderhalve meter omhoog. We maken pas los als de beroepsschepen de sluis uitvaren. Door het schroefwater van deze kolossen stroomt het alle kanten op en dat is lastig varen. Aan de andere kant liggen alweer schepen te wachten om in te varen. Na de sluis krijgen we de Batsebrug en buigt het kanaal naar het oosten. Hier loopt op de kaart het stippellijntje van de grens met België. Het kanaal krijgt daarna een bocht naar rechts met de Noordlandbrug waar we ons moeten melden over de marifoon. We moeten ons FD nummer doorgeven, de naam van de boot en met hoeveel personen we zijn. Dit is om de doorvaartrechten te kunnen berekenen. Een soort tol dus.
Antwerpen
We varen nu het havengebied van Antwerpen in. Hier liggen de binnenvaartschepen aan de kade naast de grote zeeschepen. Je verbaast je iedere keer weer over de omvang van deze grote jongens. Rechts zien we de grote sluizen naar de Zeeschelde. Het zijn de Zandvlietsluis en de Berendrechtsluis.
Het verkeer op de weg wordt niet opgehouden, doordat er vier bruggen over de twee sluizen liggen. Vanaf een afstand zien we dat de Lillobrug wordt geopend. Deze spoorbrug sluit als er een trein over komt en is anders open. Wij kunnen onder het vaste deel door. We laten een snel varend binnenvaartschip met containers voorgaan. Hij stuift ons voorbij onder de brug door. Via Kanaaldok B1 varen wij langs de Boudewijnsluis en de Van Crauwelaartsluis naar het Hansadok. Aan het einde van het Vijfdehavendok varen we onder de Noordkasteelbrug door en komen wij bij het Americadok.
Hier is de oude Royersluis die nu buiten gebruik is en de Siberiabrug die voor ons moet draaien. We hebben geluk want de rondvaartboot van Flandria komt aanvaren en zij krijgen een opening. We vragen of we mee mogen en dat wordt toegestaan. De brugwachter meldt dat de volgende brug, de Londonbrug, pas om kwart over één wordt bediend. Nu hebben we pech want dat is nog ruim een uur wachten. De bolders staan ver uit elkaar en de kade is hoog. Bovendien rolt er een golf de haven in waardoor we veel deining hebben. Vastmaken is niet echt een optie want dan schuiven en schuren de fenders langs de kade. We blijven dus maar dobberen terwijl we de lunch gebruiken. De havenmeester komt in zijn motorbootje om kwart over één zijn klantjes ophalen. We herkennen hem van ons vorige bezoek aan Antwerpen. Het is Tony en we vragen of we op het zelfde plekje mogen liggen. We krijgen zijn toestemming. Het is helemaal niet druk in de haven. We kunnen de boot op verschillende plekken aanmeren.
Op het dek van de verbouwde Spits ‘Arthur’ zitten Stephan en Lora-Ann in het zonnetje. Precies op dezelfde plek in de haven waar we ze drie jaar geleden voor het laatst hebben gezien. Ik steek mijn hand op en zij herkennen ons. We leggen de boot vast op dezelfde plek en ik ga eerst met de hond naar de wal.
Omdat ik nog geen toegangspas heb opent Tony de deur zodat ik de wal op kan met de hond. Op de kade zijn een aantal perken met bomen en planten waar de honden hun behoeften kunnen doen. Het is echter wel goed oppassen hier want er ligt veel glas en zwerfvuil hier op straat.
Adri heeft onze oude kennissen begroet en uitgenodigd om ‘s avonds bij ons aan boord te komen.
Ik doe nog even boodschappen bij de AH supermarkt in de buurt. Vanavond moet België voetballen op de wereldkampioenschappen in Rusland. Overal in de stad kun je in cafe’s en restaurants op beeldschermen de wedstrijd volgen. Voetbalfans lopen in groepen door de stad met veel kabaal. Ik vind het niet prettig om er tussen te lopen als ik op zoek ga naar een brievenbus en postzegels.
Bezoek aan boord
Als Stephan en Lora-Ann om kwart over acht bij ons aan boord stappen kunnen we het verloop van de wedstrijd volgen aan de geluiden die over het water van de haven heen klinken. Bij elk doelpunt van de Belgen klinkt er een gejuich en loeien de scheepstoeters. We hebben een gezellige ontmoeting met deze oude bekenden en praten elkaar weer een beetje bij over de voorbije drie jaar. We horen dat de boot van Stephan hier niet mag blijven liggen in het Willemdok. Hij heeft een ligplaats gekocht in het nabij gelegen Houtdok.
