Twee reebruine ogen die kijken ons aan...

Dinsdag 12 juni 2018

Haringvreter

Vanmorgen stonden we bijna op ons kop toen er een bunkerboot langs stoof. De boot zorgde voor zo’n waterverplaatsing dat de boten aan de steiger flink aan het steigeren waren. We mogen hier officieel maximaal 24 uur liggen en dan moet je verplaatsen. Wij maken halverwege de ochtend de boot los en vertrekken om verderop een plekje te vinden. Op het Veerse meer zijn 52 locaties met aanlegsteigers met een totale lengte van bijna 2700 meter. Daarnaast zijn er ook nog kleine haventjes waar je kunt aanmeren. Allicht dat we nog ergens een plekje vinden waar we terecht kunnen. We varen langs verschillende eilanden waar we aanlegplaatsen zien. Volgens windfinder moet het in de loop van de dag harder gaan waaien dus we zoeken een plekje waar we wat beschutting hebben tegen de noorden wind. Op de noordoever zien we een kleine haven waar één klein zeilbootje ligt aangemeerd. Ik hang de fenders uit terwijl Adri het haventje aanvaart. Plots liggen we stil in het water en zijn we aan de grond gelopen. Waarschijnlijk een steile onderwater oever. De dieptemeter gaf nog voldoende diepte aan maar bij de boeg was die dus nul. Adri zet de boot in zijn achteruit en moet flink wat gas geven om weer los te komen. Dit haventje moeten we maar overslaan. We varen verder en zien aan de overkant op het eiland Haringvreter een hele kudde herten grazen. Aan de buitensteiger van de haven kunnen we gemakkelijk aanmeren. We leggen de boeg in de wind en hebben de hele haven voor ons alleen.

Aan de steiger bij het eiland Haringvreter tussen Veere en Kamperland
Aan de steiger bij het eiland Haringvreter tussen Veere en Kamperland
De begrazing op het eiland 'Haringvreter' wordt gedaan door wel tweehonderd reeën
De begrazing op het eiland ‘Haringvreter’ wordt gedaan door wel tweehonderd reeën

Op de kant grazen een tiental hertjes die onverstoord dooreten als ik met de hond aan de lijn langs wandel. Op het eiland zijn verschillende groepen herten aan het grazen. Als ik het bos op het midden van het eiland inloop worden we belaagd door een hertje met stippen op de rug. Ze springt om ons heen en maakt een burlend geluid. Ze hupt tussen de bomen door en houdt ons angstvallig in het oog. De hond wordt er opgewonden van en wil het hert opjagen. Ik moet haar steeds corrigeren. Dat gaat snel vervelen en ik keer om. Het hertje is weer gerust en blijft achter. Misschien heeft ze in het bos een jong wat haar gedrag zou kunnen verklaren.

We blijven de rest van de dag aan boord. De hertjes blijven in ons blikveld. Achter het eiland zien we de contouren van Veere zich aftekenen tegen de horizon. Het is vandaag bewolkt en de temperatuur blijft hangen op de 17 graden. Aan het einde van de dag is de UK39 aan het andere uiteinde van de steiger aangemeerd. Ondanks de stevige wind liggen we redelijk stabiel.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *