Maandag 30 april 2018
Visite
Willemijn en Siem stappen even over tienen bij ons aan boord. We komen elkaar tegen op de verjaardagen van mijn zus en zwager maar dan zoeken de twee families meestal elkaar op. Leuk om nu eens de tijd te hebben om elkaar wat beter te leren kennen. Ze hebben twee jongens en een meisje groot gebracht. In hun arbeidzame leven hebben ze een varkensbedrijf en een kippenbedrijf gehad. Nu zijn we 67 en 70 jaar en al weer een jaar of acht gepensioneerd. Maar stil zitten kunnen ze niet. Willemijn heeft dit jaar een lintje ontvangen van de Koning voor haar werk in de gemeenteraad voor het CDA en voor haar werk als voorzitter van de ‘De Zonnebloem’. Siem doet al jaren vrijwilligerswerk voor de Stichting Welzijn Ouderen en knapt tuintjes op voor mensen die daar zelf geen mogelijkheid voor hebben. Ze zijn ook al weer een aantal jaren betrokken bij de de St.Catharijnekerk. Siem weet te vertellen dat de klokken in de oorlog verscheept moesten worden naar Duitsland maar dat de schipper zijn schip heeft laten afzinken in het Markermeer. Daardoor konden ze na de oorlog op één na allemaal weer opgevist worden en worden teruggebracht in de toren van de kerk.
We hebben een gezellige ochtend met elkaar.
Verlenging vanwege de weersomstandigheden
Het regent echter wel de hele ochtend en het gaat hard waaien. ’s Middags ga ik op het havenkantoor langs. Ik betaal voor twee extra overnachtingen. We hebben geen haast en als het niet nodig is gaan we niet varen met harde wind.
Met de regenjas aan loop ik naar molen ’t Vliegend Hert. Deze molen staat op het bolwerk van de vestingwal en vanaf dit punt kun je goed over de stad en de omgeving uitkijken. De molen is in 1985 herbouwd en maalt op vrijdag en zaterdag meel. In de molenschuur kun je dan de producten van de molen kopen. Op deze natte maandagmiddag hangt er in de buurt van de molen een geur van deeg. Over de vestingwal loop ik naar het volgende bolwerk met het kruithuisje wat op een eilandje in de vestingwal is gebouwd. Het is mooi dat er zoveel uit het verleden is bewaart gebleven. Ook de Kaaipoort met het wachthuis uit 1709 worden nog gebruikt. Aan de oostkant van de vesting is voor de gerestaureerde Sjoel een kleine warenmarkt. Ik doe wat inkopen en loop nog even door naar de Watertoren net buiten de stad aan de zuidkant. Deze watertoren is gebouwd in 1923 naar een ontwerp van ingenieur A.D. Heederik en is sinds 1984 niet meer in gebruik. De witte toren heeft een kegeldak met leien gedekt.
Ik heb net buiten de stad ook een goed zicht op de kerk van Brielle. Vanaf deze afstand kun je goed zien dat de kerk niet afgemaakt is. De toren is half zo hoog als bedoeld en het schip is ook afgekapt. De regen wordt nu steeds heviger. Mijn jas houdt het vocht niet meer allemaal tegen. Ik keer weer terug naar de boot.
Met een kopje groentesoep warm ik weer een beetje op.
Op visite op Maarland
Om vijf uur zoeken wij onze buren op aan het Maarland. Ed en Immy wonen in een gezellig monumentaal pand wat ze in de loop der jaren steeds verder opknappen. Dat doen ze allemaal eigenhandig. Ed is timmerman en stapje voor stapje wordt het hele huis aangepakt. Ondertussen worden er ook nog twee kinderen opgevoed en hebben ze beiden werk buitenshuis. We kokkerellen en eten met elkaar. We maken namelijk pizza’s op een pizzarette. Een elektrisch pizza oventje wat op tafel staat en waar je kleine zelfgefabriceerde pizzaatjes kunt bakken. Een nieuwe ervaring voor ons die in de smaak valt. Lekker samen bezig zijn en ook gelegenheid hebben om elkaar te spreken. Rond tien uur hebben wij de paraplu weer nodig als wij naar de boot gaan. Het regent nog steeds.
