Vrijdag 18 augustus
Het is vandaag wat bewolkt als wij samen de haven aflopen en de hond achterlaten aan boord. We verwachten dat het niet zo warm zal worden dus is het aan boord voor de hond ook goed te doen. Uitstekend weer om samen een bezoek te brengen aan de binnenstad van Doesburg en eventueel een kijkje te nemen in het mosterdmuseum. Zonder de hond gaat dat even makkelijker. We lopen eerst in de richting van de onder architectuur gebouwde IJsselkade. We hebben hier een mooi uitzicht over de IJssel en de uiterwaarden. Fraaie nieuwe appartementen en een hotel staan hier aan de waterkant. Een kunstwerk van de Italiaanse kunstenaar Roberto Barni moet het geheel complementeren.
We steken de Veerpoortwal over en vinden de plaatselijke VVV aan de gasthuisstraat. We kopen een stadswandeling om op eigen gelegenheid de stad te gaan verkennen. Vanmiddag om twee uur is er een huifkartocht door de stad waarbij de koetsier wat vertelt over de geschiedenis. We hopen tegen die tijd echter weer op de boot te zijn. De stadswandeling begint bij het Stadhuis en de Waag die gebouwd zijn in de stijl van de Noordduitse Hanzesteden. De Waag fungeerde ook als stadsbierhuis en staat in het Guinness Book of Records als oudste restaurant van Nederland genoteerd. Het dateert uit het laatste kwart van de 15e eeuw. Kenmerkend voor Doesburg zijn de korfboognissen in de gevel boven de ramen.
We lopen langs verschillende oude panden, verstilde hofjes, voormalige kloosters, monumentale bomen en kerken. Als we langs het Mosterdmuseum lopen maken we van de gelegenheid gebruik om even naar binnen te gaan. Het is inmiddels kwart over twaalf en bij de kassa horen we dat de volgende rondleiding om twee uur begint. We kunnen aansluiten bij de rondleiding die al gaande is. We zoeken de gids op en die vertelt juist het laatste van de rondleiding. Dat schiet niet op. We kijken maar op eigen gelegenheid rond in het museum. Allerlei molens en gereedschappen van vroeger staan er uitgestald. Het museum maakt nog de echte Doesburger mosterd. Vroeger werd er op veel plaatsen mosterd gemaakt maar nu op nog maar een paar plaatsen. Mosterdzaad, azijn en zout wordt geweekt en gemalen en het wordt mosterd. Variatie wordt aangebracht door het toevoegen van kruiden e.d. Hoe langer er gemalen wordt hoe fijner de mosterd wordt. Allerlei molens en gereedschappen staan in het museum. Ook een verzameling van honderden mosterdpotten vanuit allerlei landen. Het mosterdzaad komt tegenwoordig allemaal uit Canada. In Nederland wordt het niet meer verbouwd. We kopen een paar potten voor thuis en lopen even later langs het Grote Convent of Mariëngrave.
Bij het grote warenhuis van Staring gaan we nog even naar binnen. Het is met recht een winkel van sinkel waar je alles kunt kopen. Bij de Grote- of Martinikerk stappen we naar binnen maar de kerk gaat sluiten voor de middagpauze. We kunnen om twee uur terugkomen. De kerk met de 95 meter hoge toren stamt uit de periode 1490-1530 en is opgebouwd uit tufsteen en middeleeuws baksteen. In de oorlog hebben de Duitsers de toren opgeblazen vlak voor de capitulatie. Gelukkig steekt deze beeldbepalende toren nu weer fier boven de omgeving uit.
Onze hond Tess is blij als wij om half twee weer aan boord stappen. Ik laat ze eerst uit voor wij een broodje eten. ’s Middags haal ik de boodschappen voor het weekend in huis.