Maandag 31 augustus 2015
Met hoog gespannen verwachting maken wij om 11.00 uur los voor het mooiste deel van onze reis. Adri heeft uitgezien naar dit stukje Maas naar Dinant. Als het goed is hebben we een kleine 28 kilometer te varen. Bij een nadere blik op de vaarkaarten zien we dat er wel 6 sluizen te nemen zijn. Dat kan dan toch nog wel een hele reis worden. We wilden vanmorgen nog wat boodschappen halen voor het eten van de komende dagen en de watertank nog vol doen. De boodschappen zijn gelukt maar de waterkraan op de kade weigerde zelfs maar één druppel water te verstrekken. Om tien uur zou de havenmeester langs komen maar die kwam pas om kwart voor elf. Wij hebben besloten om niet op hem te wachten en op de terugweg opnieuw aan deze kade te meren en dan de jettons maar te gebruiken voor water.
De eerste sluis had het weekend gestremd gelegen. Vijf beroepsschepen lagen voor de sluis te wachten. Vanmorgen om zes uur werd de sluis weer in gebruik genomen. Een schutting duurde gemiddeld twintig minuten. Om acht uur zagen wij het laatste grote schip de sluis ingaan.
Toen wij de sluis naderde lag hij direct klaar om te schutten. We gingen 2 meter omhoog. Het water stroomde erg in de sluis waardoor het lastig was om de boot netjes bij de muur te houden. Na een kwartier ging de sluisdeur open en konden wij onze tocht vervolgen. We varen door de buitenwijken van Namur langs een eiland in de Maas. Op de linkeroever zien wij de andere jachthaven van de stad. Deze is een stuk rustiger gelegen en ook geschikt voor ons. Na acht kilometer komen we bij de tweede sluis; ‘Tailfer’. Ook deze sluis brengt ons 2,25 meter hoger. Naast al de sluizen in de Maas ligt er een overstort waarmee het waterpeil kan worden geregeld. Het landschap wordt steeds ruiger. We zien steeds meer hoge rotsen en bergen. Bij de plaats Profondeville is er een vrije aanmeerplek en mag er worden gewaterskied. De derde sluis dient zich aan bij het plaatsje Riviere. Deze brengt ons twee meter omhoog. De huizen langs het water zien er prachtig uit. Veelal zijn het grote kasteelachtige villa’s met torens en mooie met leien bedekte daken. Bij het plaatsje Yvoir is er op het eiland in de Maas ook een jachthaven gesitueerd met een kantine. Sluis Houx komt na Sluis Hun waardoor we totaal weer een 4,8 meter hoger zijn gaan varen. We varen in een prachtige omgeving met veel steile bergwanden en bossen. Het is vandaag ook weer erg warm en zelfs de harde wind brengt niet veel verkoeling. Aan het einde van de middag naderen we de laatste sluis voor vandaag bij Dinant. We kunnen bijna direct invaren en schutten 1,85 meter omhoog. We zien de Citadel boven op de berg achter Dinant mooi afsteken tegen de blauwe hemel. Voor de beide oevers ligt een drijvende steiger. Wij kiezen voor de oever onder de Citadel. Het valt niet mee om de boot goed vast te maken. Er zijn een aantal kikkers verdwenen en daardoor moeten wij de boot een stuk verplaatsen om voldoende kikkers te hebben om de touwen aan te bevestigen.
Zodra de boot vast ligt maak ik Tess haar leiband vast en ga op zoek naar een plekje waar zij haar behoeften kan doen. Op Google Earth was een groene vlek te zien recht achter de plaats waar wij lagen aangemeerd. Ik liep langs een drukke autoweg die dwars op de oever het binnenland inliep, licht stijgend. Na een kilometer lopen nog geen postzegel gras tegengekomen. Alleen maar asfalt en bestrating en huizen met ommuurde tuinen. Het groen wat wij vanuit de lucht hadden gezien.
Om half zes kwam er iemand van de toeristeninformatie het havengeld afrekenen. We moesten € 15,- afrekenen voor een ligplaats inclusief walstroom 6 Amp. en twee muntjes voor ongeveer 70 liter water. Onze waterkraan werkte echter niet en de walstroom sloeg er uit. Irritant na een vermoeiende dag varen. Een buurtbewoner had echter een sleutel om de stroomkast te openen en heeft de zekering weer omgezet. Daarna kon er gekookt worden. Voor de zekerheid ook de generator maar aan gezet. ’s Avonds en ’s nachts flink wat regen gehad.